Réttur - 01.01.1959, Síða 64

64
béttvR
„Hnífsstunga í bak íslendinga"
Hér verða ekki rakin störf ráðstefmmnar í Genf, en sex»
kunnugt er náðist þar engin endanleg niðurstaða um víð-
áttu landhelginnar. Bretar voru þar í svo vonlausum minni-
hluta með þriggja mílna kenningu sína að þeir gáfust upp
á henni og báru fram tillögu um 6 mílna landhelgi. 12
mílna ríkin voru í meirihluta á ráðstefnunni, en þau
greindi á um hvort 12 mílna fiskveiðilögsaga væri full-
nægjandi regla eða hvort 12 mílna stjómmálalandhelgi
væri lágmark. Tillaga um 12 mílna fiskveiðilögsögu hlaut
meirihluta atkvæða í lok ráðstefnunnar en ekki tvo þriðju
hluta atkvæða eins og þarf til að samþykkt taki gildi sem
alþjóðalög.
Ástæðan til þess að 12 mílna reglan hlaut ekki tilskil-
inn meirihluta var sú að undir lok ráðstefnunnar sviku
Bandaríkin fyrri yfirlýsingar sínar um stuðning við 12
mílna fiskveiðilögsögu og gengu í lið með Bretum. Flutti
bandaríska sendinefndin ,,miðlunartillögu“ þess efnis að
landhelgi skyldi vera sex mílur, en á sex mílna belti þar
fyrir utan skyldi strandríki hafa einkarétt til veiða ásamt
þeim ríkjum öðrum sem hefðu stundað þar veiðar að stað-
aldri undanfarin 5 ár. Engin tillaga sem fram kom á
Genfarfundinum var óhagstæðari Islendingum; samkvæmt
henni hefðum við setið uppi með hina erlendu ránsflota á
fiskimiðum okkar en hefðum sjálfir misst ýms fjarlæg
togaramið, t. d. við Grænland. Ríkisstjómin leit bandarísku
tillöguna svo alvarlegum augum að ákveðið var að utanrík-
isráðherra kæmi á framfæri formlegum og harðorðum mót-
mælum við bandarísk stjórnarvöld. Ræddi utanríkisráð-
herra við sendifulltrúa Bandaríkjanna 17. apríl 1958;
hafa mótmælin ekki verið birt í heild opinberlega en í sím-
skeyti til Hans G. Andersens í Genf sama dag skýrði ut-
anríkisráðuneytið þannig frá mótmælum sínum:
„Utanríkisráðherra bar í morgun fram harðorð mót-