Réttur - 01.01.1959, Síða 27

« E T T U R
27
dregin út í hernaðarundirbúning og nú, eða eins mikill fjöldi
fólks. Ef við tökum ekki aðeins hermennina til greina, heldur
'og allt það fólk. sem á einn eða annan hátt starfar að vopna-
framleiðslu eða hernaðarvísindum, þá kemur í ljós, að hér er
um að ræða meira en 100 milljónir manns, er teknar eru á
þennan hátt frá friðsamlegum störfum. Og þetta eru yfirleitt
duglegustu og atorkumestu verkamennirnir, vísindamennirnir
°g tæknifræðingarnir. Gífurlegum verðmætum mannlegrar
°rku, kunnáttu, snilli og verkmenntar er sóað í botnlausa hít
sívaxandi vígbúnaðar.
Samanlögð hernaðarútgjöld allra ríkja munu um þessar mund-
ir nema um 100 milljörðum dollara (100 þúsund milljónum) á
un. Er ekki tími til kominn að taka fyrir þessa fávislegu sóun
a fjármunum og starfsorku þjóðanna til undirbúnings gereyð-
ingarstyrjöld?
Ráðstjórnin fylgir stefnu friðar og vináttu allra þjóða heims.
Leiðarstjarna utanríkismálastefnu hennar er meginregla frið-
samlegrar sambúðar. Markmið innanlandsstefnu okkar, •— eina
noarkmið hennar, er að skapa þjóðinni lifsskilyrði, er samboð-
m séu hæstu hugsjónum mannkynsins. Sjö ára áætlun okkar
er gagnþrungin anda friðsemdar og umhyggju, að því er varðar
heill og hamingju þjóðarinnar. Markmið utanríkismálastefnu
°kkar, — eina markmið hennar, er hvergi verður hvikað frá,
er að girða fyrir styrjöld, tryggja frið og öryggi til handa
landi voru og öllum öðrum löndum.
^að var ætlun sumra manna á vesturlöndum, að ,,kalda
stríðið“ myndi þurausa verðmætauppsprettur Ráðstjórnarríkj-
anna og annarra sósíalískra landa og grafa þannig grunninn und-
an efnahagskerfi þeirra. En þeim hefur misreiknazt. Jafnvel
þó að Ráðstjórnarríkin verði að bera nokkrar vopnabúnaðar-
kyrðar, eru þau þess um komin að efla efnahagslif sitt hröðum
skrefum og fullnægja í sívaxandi mæli auknum neyzluþörfum
^búanna. En auðvitað væri unnt að fullnægja þessum þörfum
ennþá betur, væri vígbúnaðarbyrðinni ekki til að dreifa.
Ráðstjórnarríkin halda uppi einbeittri og ótrauðri baráttu fyr-
afvopnun. í voru landi eru engar stéttir eða félagshópar, er
nag hefðu af stríði og vopnabúnaði eða hertöku framandi landa.
Hver maður mun geta fallizt á, að til þess að framkvæma þau
Jniklu verkefni, sem við höfum sett okkur um batnandi lífs-
skilyrði ráðstjórnarþjóðanna og það að gera efnahagsáætlanir
°kkar að veruleika, þörfnumst við friðar. Ásamt öðrum þeim
rikjum, er æskja friðar, vildum við geta einbeitt allri okkar
ofnahagsgetu og auðlindum öllum að friðsamlegum verkefnum,