Réttur - 01.01.1960, Qupperneq 12

ÞORSTEINN VALDIMARSSON:
Stormfang
Stormurinn brýzt oss fast í fang,
fram yfir hörzl og gljá
slöngvir hann skara og skefur mjöll
skakandi björg sem strá;
hnefi vor lýstur hast í mót;
höggið sér ei á.
En kaldur hœðnishlátur gýs
úr hvirfilvinda kverk:
Nú dámar mér! ]á, dul þín, barn,
er dæmalaus og sterk.
A mér að skjóta skelk í brjóst
svo skoplegt dirfskuverk?
Nei, máttarvald! Þó heldur hátt
til höggs þér sýndist reitt
af bernskri hönd — í veður og vind
það var þó eigi greitt:
hún stappaði með því stáli í arm
og styrk í hjarta þreytt.
Á valdi, er þínu voldugra er,
hún vísan höggstað fann;
það eitt vér skelfumst: ótta vorn,
og ekkert nema hann —
og munum fjötra í lœðing Ijóss
að lyktum skugga þann.