Réttur - 01.01.1960, Qupperneq 85

R É T T U R
85
inguna mikilsverðustu réttindum og búa ríkisstjórnina lagavopn-
um til nýrra árása á launakjörin.
■ STRÍÐIÐ ER HAFIÐ
Hér hefur í örstuttu máli verið vikið að nokkrum þáttum efna-
hagsaðgerða núv. ríkisstjórnar. Þótt fljótt hafi verið yfir sögu
farið og fjölmörgu sem miklu skiptir engin skil gerð ætla ég
að ljóst sé að því jafnvægistímabili sem hér hefur verið um 18
ára skeið milli verkalýðshreyfingarinnar og auðvaldsaflanna, sé
lokið. Báðir aðilar hafa haft ástæður til að vera óánægðir með
þetta jafnvægi og alltaf mátt sjá fyrir að það yrði ekki eilíft.
Og nú hefur auðmannastéttin kastað teningnum og hafið „gagn-
byltingu" sína gegn öllu því vitlegasta í því þjóðfélagi, sem þó
er að verulegu leyti hennar handaverk en sem verkalýðshreyfing-
unni hefur á síðari tímum tekizt að sveigja að nokkru í átt við
sína hagsmuni og getað glætt ofurlítið meira viti og fyrirhyggju
en títt er um hreinræktuð auðvaldslönd.
„Gagnbyltingin' hefur sigrað í fyrstu lotu. Atkvæðavélar Ihalds
og Alþýðuflokks hafa látið vel að stjórn á Alþingi Islendinga og
lífskjaraskerðing sú mesta sem nokkur íslenzk ríkisstjórn hefur
leitt yfir þjóðina er orðin staðreynd, sem hún kynnist betur með
hverjum degi sem líður. Vofa atvinnuleysisins bíður á næsta leiti
og það glittir í ránsklær erlendrar yfirdrottnunar að baki henni.
En verkalýðshreyfingin, sem nú á í senn að verja lífskjör og
mannréttindi vinnustéttanna og efnahagslegt sjálfstæði þjóðar-
innar býst til varnar og er staðráðin í því að gera skyldu sína við
sjálfa sig og við þjóð sína. Hún hefur ekki efnt til þess r.tríðs,
sem nú er hafið í þjóðfélaginu. Hún hefði ekkert kosið fremur
en frið og samstarf til atvinnuuppbyggingar, framfara og batnandi
lífskjara. Hún mun setja sér það mark að vinna þann frið, sem
nú er um stund glataður, með því að snúa komandi varnarbaráttu
sinni í sókn fyrir þjóðlegri framfarastefnu og vaxandi alþýðu-
völdum, sem móti þjóðlífið á komandi árum.