Réttur - 01.08.1931, Qupperneq 23

Rjettur] FRAMSÓKN OG FÁTÆKIR BÆNDUR
135
Það er því nú hin brýnasta nauðsyn, að fátækir
bændur sjái, að vonir þær, er þeir hafa gert til Fram-
sóknar (um vonir þeirra til íhalds og krata þarf ekki
að ræða, því þaðan búast ekki bændur við neinu g'óðu),
rætast ekki og geta ekki rætst, — að Framsókn leiðir
þá ekki til baráttu gegn fjandaflokki þeirra, auð-
mannastjettinni, heldur tengir þá henni og ofurselur
— og að innan auðvaldsskipulagsins sje þeim ekki von
bættra kjara eða öruggrar afkomu. Hinir örlagarík-
ustu tímar fara í hönd. Líf og hamingja þúsunda velt-
ur á að öll alþýða, allir fátækir og arðrændir til sjávar
og sveita, standi saman í úrslitabaráttunni við arð-
ræningjann mikla, auðvaldið. Þessvegna ríður nú á að
fátækir bændur, leiguliðar og aðrir verkamenn sveit-
anna, fylki sjer til baráttu fyrir sósíalismanum ásamt
verkalýð bæjanna. Sú stefna ein knýr fram hagsbætur
og samtök fátækrar bændaalþýðu á kostnað banka-
auðvaldsins, sem Framsókn þjónar,*) á kostnað versl-
unarhringanna og stórkaupmannanna, sem Framsókn
ekki ræður við, á kostnað stóreignamannanna, sem
Framsókn hlífir. Sú stefna ein getur afnumið krepp-
urnar, sem hverfa með auðvaldsskipulaginu og öllu
böli þess.
Þegar tálvonir bændaalþýðu um smáreksturinn og
framtíð hans hverfa, — þegar loftkastalarnir um
»bændavald« Framsóknar hrynja í rústir fyrir ísköld-
um veruleik bankavalds Breta, — þegar bændurnir
vakna upp af draumnum um »ódýru lánin« við skulda-
klafa bankaauðvaldsins um háls, — þegar kreppan og
verðfallið birtir öllum samvinnubændum, hve skamt
samvinna í auðvaldsskipulagi nær, — þá rísa upp þau
byltingaröfl, sem nú eru hulin í íslenskri bændaalþýðu,
*) Sbr. stefnu.skráryfirlýsingu Framsóknar um að heimta alveg
inn bankaskuldir (t. d. bænda), en kastar % miljón á ári í
íslandsbanka fyrir útlent og innlent auðvald.