Réttur - 01.09.1940, Blaðsíða 43

-hjálp viö það dýru veröi með fríðindum ýmsum í
öllum álfum heims.
Milli hinna fjögra drottnandi auövaldsstórvelda
(Englands, Þýzkalands, Bandaríkjanna og Japan)
fer fram barátta um yfirráð yfir helztu hráefnum og
mörkuðum heimsins. Sú barátta er háð jafnt í “friði”
sem stríði — og bilið á milli þessara tveggja að-
ferða í samkeppninni mjókkar æ meir sem lengra
líður. Þessi viðureign stórveldanna mun jafnt halda
áfram, þótt friðarsamningar bindu enda á núver-
andi stríð í bráðina. Og sá friður er þá kæmist á
myndi verða “vopnaðasti” friðurinn, sem heimurinn
enn hefur kynnst, því ekkert stórveldanna myndi
hinu treysta, heldur myndi hvert um sig skoða þaö
sem skyldu sína að vera sífellt viöbúið stríði fyrir-
varalaust og vera því allan þann thna, er friður
ríkti, mjög vart um sig og halda öflugan vörð á öll-
um hernaðarlega mikilvægum stöðvum.
Það eru margskonar möguleikar til um endalok
þessa stríðs, en hver sem endir þess yrði, þá bendir
allt til þess, aö'gildi íslands í hernaði fremur aukist
) stórum en að úr því dragi.
Sterkasta auðmannastórveldi heimsins, Bandarík-
in, hafa 1 rauninni tekið af öll tvímæli um afstöðu
íslands framvegis með yfirlýsingum sínum:
Roosevelt Bandaríkjaforseti hefur lýst því yfir að
landvarnalína Bandaríkianna liggi austan við ísland.
Og sameiginleg landvarnanefnd Bandaríkjanna og
Kanada hefur lýst yfir því aö nauðsynlegt sé að hafa
öflugt setulið á íslandi.
Hvað tákna yfirlýsingar þessar fyrir okkur íslend-
inga?
Þær tákna það að þó England kalli her sinn héð-
an á brott, þá myndu herveldi Vesturheims álíta
óhjákvæmilegt, sér “til varnar” að hafa “öflugt setu-
lið” hér á íslandi eftir sem áður.
131