Réttur


Réttur - 01.09.1940, Blaðsíða 62

Réttur - 01.09.1940, Blaðsíða 62
irnir, sem berjast verSur við til að vinna sjálfstæöið úr greipum þeirra, þá er það eðlilegt aö harðast verði sótt fram af þeirri sveit, sem vegna þjóðfélagslegrar * afstöðu sinnar er knúin til að berjast gegn auðvald- inu sem eigi hún lífið að leysa. Þessi sókndjarfa sveit er verkamannastéttin. Hún er sú stétt, sem auövaldið, erlent sem innlent. fyrst og fremst lifir á. Allur gróði auðmannastéttar- innar er fenginn fyrir arðrán á verkamönnum. Verka- mannastéttin getur ekki leyst sig undan þessu arð- ráni, nema með því aö afnema eignarétt auömanna- stéttarinnar á framleiöslutækjunum og til þess að gera það verður verkalyöurinn að steypa auðvaldinu af stóli. Þegar svo er komið að þjóðin sem heild er kúguð af auðvaldi, erlendu og innlendu, þá fær því verkalýðurinn ekki leyst sjálfan sig sem stétt nema frelsa alla þjóðina af áþján auövaldsins um leið. Eins og hið erlenda auðvald togar til sín íslenzku milljónamæringana og spillir þeim svo, að þeir svíkja þjóð sína, eins knýr erlenda auðvaldið verkalýðinn til baráttu við sig, beinlínis út frá stéttarhagsmunum hans sjálfs. — Þess ber auðvitað að gæta, að vérka- lýður, sem hefur áttaö sig á gildi vinnuafls síns og sjálfs sín, lítur ekki á atvinnuna sem neina náðargjöf frá atvinnurekanda, heldur skoðar hann atvinnuna V sem tækifæri, er atvinnurekandastéttin notar til aö græða á verkalýðnum, og atvinnuleysið sem skýrasta dæmið um öngþveiti og gjaldþrot auömannastéttar- innar, sem ekki geti einu sinni stjórnaö þjóðfélaginu þannig lengur, að vinnuafl og framleiðslutæki nýtist nema að hálfu leyti. Af öllum stéttum þjóðfélagsins er verkamannastétt- in sú eina, serti vex að fjölda og samtakastyrk með þróun auðvaldsins. Vald verkamannanna gagnvart auðmönnunum verður æ meira, beinlínis fyrir að- geröir auðmannanna sjálfra. Verkalýðurinn þjappast 150
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.