Réttur - 01.09.1940, Blaðsíða 48

in ráöió því, sem hún þurfti að ráöa á íslandi 1918
—40, án þess að hafa nokkurn hermann þar, —
bara með nokkrum utanstefnum bankastjóra og ráð-
herra, jafnvel símskeytum til þeirra, — allt af því
meginhluti íslenzkra fjármálamanna (og helztu
stjórnmálamennirnir voru bara peð í þeirra hendi
eða fjármálamennirnir jafnvel aðalstjórnmálamenn-
imir sjálfir) var órjúfanlega ánytjaður brezku fjár-
málavaldi. Það' þarf ekki nema aö minna á nöfn eins
og Magnús Sigurðsson, Richard Thors, Ólaf Thors,
Jónas Jónsson, Eysteinn Jónsson, Héðinn Valdimars-
son, — svo menn sjái hve náin tengslin hafa verið.
í stríðsbyrjun 1939 var því svo komið að valda-
mestu klíkur landsins voru algerlega undir áhrifum
enska auðvaldsins. Undir þýzkum auðvaldsáhrifum
voru aöeins nokkrir æfintýramenn og ofstækisfyllstu
auðmenn þeir, er tóku yfirlýsingar Hitlers um kross-
ferð gegn kommúnismanum bókstaflega. En eðlilega
var til í borgarastéttinni, er lengra dróg frá miðstöö
ensku áhrifanna, Landsbankaráðinu, andúð gegn
hinni brezku yfirdrottnun, en hennar gætti mjög
lítið.
Út frá þessum sterku áhrifum ensks auðvalds á ís-
landi undanfarin 20 ár og þeirri spillingu, sem þau
höfðu rótfest í hópi burgeisanna, verður það' fyrst
skiljanlegt hverja afstöðu valdhafar íslands tóku
gagnvart hertöku landsins 1940, bæði fyrir hana og
eftir.
Þann 9. aprílmánaðar 1940 barst ríkisstjórninni
bréf frá brezka ræðismanninum, er hann sendi í nafni
ríkisstjórnar sinnar. Var bréfið á þessa leið:
Brezka aðalkonsúlatið,
Reykjavík.
Herra ráðherra.
Eg leyfi mér að tilkynna yður, að þaö hefur verið
136