Réttur - 01.10.1974, Blaðsíða 4

ENDURSKOÐUNARNEFND
I ágúst 1971 skipaði Magnús Kjartansson,
þáverandi tryggingaráðherra, nefnd til þess
að endurskoða allt tryggingakerfið. Formað-
ur nefndarinnar er Geir Gunnarsson alþing-
ismaður. Auk hans hafa frá upphafi verið
í nefndinni, Páll Sigurðsson ráðuneytisstjóri,
Adda Bára Sigfúsdóttir, sem var aðstoðar-
maður heilbrigðisráðherra, Halldór S. Magn-
ússon viðskiptafræðingur og Tómas Karls-
son ritstjóri. I þessari nefnd áttu þannig sæti,
ráðuneytisstjóri heilbrigðis- og trygginga-
ráðuneytisins og fulltrúar þeirra flokka sem
stóðu að myndun ríkisstjórnarninar, enda var
nefndin skipuð til þess að vinna að fram-
kvæmd ákvæða stjórnarsáttmálans um trygg-
ingamál.
Nefndin samdi fyrsta lagafrumvarp sitt
haustið 1971 og náði það samþykki Alþing-
is fyrir lok þess árs. Að þeim áfanga loknum
þótti rétt að bæta í nefndina mönnum frá
stjórnarandstöðuflokkunum og í ársbyrjun
1972 tóku þeir Sigurður Ingimundarson,
forstjóri Tryggingarstofnunarinnar og Oddur
Olafsson alþingismaður sæti í nefndinni.
LAGABREYTINGAR 1971 —
HÆKKUN TEKJUTRYGGINGAR —
AFNÁM NEFSKATTA
Með lagabreytingunni í árslok 1971 var
upphæð tekjutryggingar hækkuð allverulega
eða úr kr. 7.000,00 í kr. 10.000,00 á mán-
uði, í samræmi við þá stefnu stjórnarinnar
að bæta fyrst og fremst kjör þeirra sem ekki
hafa annað en tryggingabætur sér til fram-
færis.
Með sömu lögum voru ennfremur felld
niður öll persónugjöld manna til trygging-
anna, bæði iðgjöld vegna lífeyristrygginga
(elli- og örorkulífeyris) og sjúkrasamlaga.
Sömuleiðis voru felld niður iðgjöld sveitar-
félaga til lífeyristrygginga, en þau námu
18% af kostnaðinum. Persónuiðgjöldin voru
32% kostnaðarins.
Þessi tvö atriði voru þær breytingar sem
skiptu mestu máli fjárhagslega. Hér tók
ríkið á sig verulega hækkuð útgjöld vegna
hækkunar tekjutryggingar og enn stærri fjár-
hæð vegna greiðslu á þeim hluta sem sveit-
arfélög og einstaklingar áður báru.
FRAMFÆRENDUR HEIMILA
Önnur atriði lagabreytingarinnar voru
fyrst og fremst lagfæring á réttarstöðu
ýmissa hópa. Ymsar lagfæringar voru gerð-
ar í samræmi við þá staðreynd, að konur
eru engu að síður en karlar framfærendur
heimila og því ber að bæta þeim sjálfum,
börnum þeirra og eiginmönnum eftir föng-
um það fjárhagstjón sem heimilið bíður ef
húsmóðirin verður óvinnufær vegna veikinda
eði deyr.
Áður höfðu bætur vegna veikinda eða
fráfalls eiginkonu verið ýmsum takmörk-
unum háðar og í sumum tilvikum engar.
Sú breyting var gerð á ákvæðum um
barnalífeyri að hann er nú greiddur ef ann-
að hvort hjóna er látið eða öryrki. Séu báðir
foreldrar látnir eða öryrkjar er greiddur tvö-
faldur lífeyrir. Áður var greiðsla lífeyris
vegna örorku móður, verulegum takmörkun-
um háð, og sama hafði raunar gilt ef móðir
var látin, þar til breyting var gerð á lög-
unum í apríl 1971 (en þau ákvæði tóku
gildi 1. jan. 1972).
Þá var sett inn það nýmæli að nú er
heimilt að greiða lífeyri með barni, sem
ekki tekst að feðra. Með umsókn um lífeyri
fyrir þau börn, skulu fylgja skjöl um fað-
ernismálið.
Ákvæðum laganna um bætur til ekkna
var einnig breytt til samræmis við áðurnefnd
196