Réttur - 01.10.1974, Blaðsíða 28

arráð samþ. á Alþingi og verður að lögum.
Maí 1945: Nýbyggingarráð sendir nefnd
til Bretlands til þess að reyna að fá samninga
um smíði 30 nýsköpunartogara.
23.—31- ágúst 1945: Samningar um smíði
30 nýsköpunartogara í Bretlandi staðfestir
og bráðabirgðalög gefin út um heimild fyrir
ríkisstjórnina til að láta smíða þá eða kaupa.
Þess má geta að er nýbyggingarráð ræddi
við „Félag ísl. botnvörpuskipaeigenda" kváð-
ust þeir vísu menn vilja bíða í lj/2 ár með
togarakaup og aðeins vilja kolatogara.
17. febrúar 1947: „Ingólfur Arnarson"
siglir inn á Reykjavíkurhöfn og er fagnað
með viðhöfn. 18. febrúar birtir Þjóðviljinn
fréttina undir margfaldri fyrirsögn og hljóð-
aði sú efsta svo: „Fyrsta „skýjaborgin" siglir
inn á Reykjavíkurhöfn".
í „Rétti" 1949 stendur (á bls. 208): „32
nýsköpunartogarar flytja þjóðinni nú árlega
yfir 100 miljónir króna í erlendum gjaldeyri,
fjórðung árlegra gjaldeyristekna þjóðarinn-
ar og vinna þó aðeins um 1000 sjómenn á
þeim. En afli þeirra er sem 120 togara af
hinni gömlu tegund, miðað við veiðibrögð
þeirra fyrir stríð".
Skipshafnir á „Ingólfi Arnarsyni" höfðu
þau rúm 27 ár, sem hann var í þjónustu
þjóðarinnar, veitt um 94 þúsund lestir af
fiski, andvirði um 2500 miljóna króna með
núgildandi verði og gengi. „Ingólfur" kostaði
nýr um 3 miljónir króna, var seldur í brota-
járn fyrir 9 miljónir króna.
Fyrsti skipstjóri á Ingólfi var Hannes Páls-
son (fram til 1951) síðan Sigðurður Guð-
jónsson, í eitt ár, og svo Sigurjón Stefánsson,
er var með skipið í 20 ár og er nú með nýja
Ingólf.
Það fórst aldrei maður af Ingólfi Arnarsyni
allan þennan tíma, rúman aldarfjórðung.
Þótti mörgum sem sú gifta, er nýsköpunin
var þjóðinni, hefði fylgt því skipi alla tíð.
Gunnar Lunde:
Gyðinga-
stúlkan mín
i augum gyðingastúlkunnar minnar
sé ég
óvirkar gerðir
feðra vorra
rígnegldar hurðir
sláturhúsanna
menjar klórsins
sé ég
í órólegri leit
handanna
Líkkestirnir
hinir nöktu náir
leifar
óteljandi ópa
vonleysisins
þrýsta á
brár hennar
bros hennar
er gleðilaust
Þegar hún grætur
við öxl mér
er ég magnlaus
(Úr „Mellon deg og meg", 1968)
Guðmundur Sæmundsson þýddi.
220