Réttur - 01.10.1974, Blaðsíða 42

Þingmenn Alþýðuflokksins eftir kosningarnar 1934: Fremri röð frá vinstri:Stefán Jóh. Stefánsson, Héðinn
Valdimarsson, Haraldur Guðmundsson og Sigurjón Á. Ölafsson. Aftari röð: Páll Þorbjarnarson, Sigurður
Einarsson, Finnur Jónsson, Emil Jónsson og Jónas Guðmundsson.
skipulagi á allt atvinnulíf þjóðarinnar, samkvæmt
fyrirfram ákveðinni áætlun, er miðaði að því að
tryggja hverjum, sem vinna vill, atvinnu og leggja
þannig grundvöll að nýju þjóðskipulagi í anda
jafnaðar- og samvinnustefnunnar með fullkomnu
lýðræði í stjórnmálum og atvinnumálum, þá bíða
hennar sömu örlög og alþýðunnar í þeim löndum,
sem nú eru ofurseld ofbeldis- og einræðisstjórn-
um auðvaldsins.
Fyrir því skorar 12. þing Alþýðusambands Is-
lands á flokka þá, sem fara með völdin í landinu,
að neyta valdanna til þess að forða alþýðu þessa
lands frá þeim örlögum og heitir til þess fulltingi
þeirra mörgu þúsunda vinnandi manna og kvenna,
sem Alþýðusambandið skipa, og öllu því harðfylgi,
er alþýðusamtökin hafa yfir að ráða."
Fyrirheitin voru fögur, en illa fór um efndirnar.
,,Skipulagsnefnd atvinnumála" — Rauðka — var
sett á laggirnar og vann gott verk, en afturhalds-
semi Framsóknar og andúð Jónasar frá Hriflu kom
í veg fyr r að nokkuð, sem um munaði, yrði fram-
kvæmt. Einn þingmaður Framsóknar orðaði af-
stöðu Framsóknar til hinnar róttæku Rauðku svo:
,,Það er best að lofa Rauðku að lifa, en skera allt
undan henni." Og svo var gert.
Kreppan magnaðist, Kveldúlfur og Allíance voru
raunverulega gjaldþrota, atvinnuleysið óx og nas-
isminn tók að magnast í Sjálfstaeðisflokknurn,
234