Morgunblaðið - 15.12.2007, Side 44

44 LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Slökkvilið
Höfuðborgarsvæðisins
Setjið kerti aldrei nálægt
tækjum sem gefa frá sér
hita s.s. sjónvarpi. Hiti frá
tæki veldur aukinni
hættu á óhappi.
Munið að
slökkva á
kertunum
i
Á ÞEIM 16 mánuðum sem við
sjálfstæðismenn vorum í meirihluta í
Reykjavík sátum við ekki aðgerða-
lausir. Ég stýrði skútunni í velferð-
armálum og málefnum
aldraðra og beitti mér
fyrir því að mörg okkar
góðu verk urðu að
veruleika. Eftir á að
hyggja hefði ég svo
sannarlega flýtt mér
meira eða forgangs-
raðað örðuvísi ef ég
hefði vitað að okkar at-
renna yrði svona stutt,
í þetta skiptið.
Mér finnst nauðsyn-
legt að Reykvíkingar
viti af okkar góðu verk-
um.
Þetta gerðum við meðal annars:
Við sömdum við Hrafnistu og Eir
um byggingu og rekstur þjónustu-
og öryggisíbúða ásamt þjónustu-
miðstöðvum fyrir eldri borgara í
Spöng og við Sléttuveg.
Við tókum ákvörðun um byggingu
Menningarmiðstöðvar í Spöng.
Við unnum að því að fólk gæti búið
sem lengst heima með því að inn-
leiða öryggissíma, gera breytingar á
íbúðum, fara af stað með fyrirbyggj-
andi heimsóknir fyrir 80 ára og eldri,
bjóða græna heimaþjónustu og auka
kvöld- og helgarþjónustu. Við gerð-
um rannsókn á högum og líðan aldr-
aðra Reykvíkinga og við bættum
akstursþjónustu fyrir aldraða.
Við sendum upplýsingabækling
heim til allra eldri borgara með upp-
lýsingum um þjónustu sem þeir geta
nýtt sér bæði á grundvelli borg-
arinnar í heild og eftir hverfum.
Við lögðum áherslu á forvarna-
starf með auknu fjármagni til for-
varnarmála og settum af stað starfs-
hóp til að innleiða forvarnarstefnuna
á stofnunum borgarinnar.
Við hlúðum að heimilislausum í
Reykjavík. Við unnum
að stefnumótun í mál-
efnum utangarðsfólks
af báðum kynjum. Við
tryggðum rekstur
Konukots með samn-
ingi við Rauða Kross
Íslands. Við hófum
smíði sérhannaðra
gámahúsa fyrir heim-
ilislausa. Við sömdum
við Samhjálp um rekst-
ur Gistiskýlisins og
opnuðum nýtt heimili
fyrir heimilislausa
karlmenn.
Við lögðum mikla áherslu á end-
urhæfingu einstaklinga og settum
aukið fjármagn í átaksverkefni af
ýmsu tagi. Öll eiga þau það sameig-
inlegt að hjálpa fólki til sjálfshjálpar
og aukinnar þátttöku í samfélaginu.
Við bættum stórlega ferðaþjón-
ustu fatlaðra með því setja á sam-
dægurspöntun ferða og gjaldfrjálsa
ferðaþjónustu fyrir fatlaða fram-
halds- og háskólanema.
Þjónustumiðstöðvarnar voru
færðar til Velferðarsviðs. Það var
fyrst og fremst gert til þess að bæta
þjónustu við notendur þjónustunnar,
efla aðkomu þjónustumiðstöðva að
kjörnum fulltrúum og gæta jafn-
ræðis í þjónustunni.
Ákveðið var að Barnavernd
Reykjavíkur yrði áfram sérstofnun
og var hún styrkt með fjölgun
starfsmanna. Greiðslur með börnum
í tímabundnu fóstri voru hækkaðar
sem og greiðslur til stuðningsfor-
eldra.
Ákveðið var að félagsbústaðir
keyptu 400 íbúðir á kjörtímabilinu í
stað 200 íbúða eins og áður hafði
staðið til. Unnið var að breytingum á
óbeinum niðurgreiðslum á íbúðum
Félagsbústaða í persónubundinn
stuðning við leigjendur.
Tekið var á móti hópi flóttafólks
frá Kólumbíu sem að þessu sinni
voru í einstæðar mæður, börn þeirra
og eitt barnabarn.
Þessi upptalning veitir innsýn í
mörg þau góðu verk sem við ýmist
leiddum til lykta eða settum af stað.
Þessi listi er engan veginn tæmandi
og margt fleira var gert og lagt upp
með að gera.
Við sjálfstæðismenn getum verið
stoltir af störfum okkar í þágu Reyk-
víkinga þann stutta tíma sem við
höfðum. Vonandi eigum við eftir að
fá annað tækifæri til að gera enn
betur í þessum málaflokki sem og
svo mörgum öðrum.
Sjálfstæðisflokkurinn gerði
átak í velferð borgaranna
Við getum verið stolt af störf-
um okkar í þágu Reykvíkinga,
segir Jórunn Ósk Frímanns-
dóttir Jensen
» Við lögðum miklaáherslu á forvarnir
og endurhæfingu fyrir
unga sem aldna og juk-
um fjármagn til for-
varnamála og átaks-
verkefna af ýmsu tagi.
Jórunn Frímannsdóttir
Höfundur er borgarfulltrúi og fyrr-
verandi formaður Velferðarráðs.
ÞEIR Landsvirkjunarmenn
kunna þá list að umgangast sann-
leikann.
Töfrafoss í Kringils-
árrana er kominn á
kaf í Hálslón samkv.
viðtali við Völund Jó-
hannesson á Egils-
stöðum í Mbl. 24. nóv.
Líklega kemur það
fleirum en undirrit-
uðum á óvart miðað
við upplýsingar
Landsvirkjunar í
ræðu og riti, að foss-
inn færi aðeins hálfur í
kaf, þegar mest yrði í
lóninu.
En nú er sem sagt
annað komið í ljós og orð þeirra
harla lítils virði.
Í framhaldi af þessu birtist svo í
Mbl. sérkennilegt yfirklór Sigurðar
Arnalds, aðal áróðursmeistara
Landsvirkjunar, þar sem hann lýsir
yfir „að upplýsingar um að Töfra-
foss færi undir lónið hafi alltaf legið
fyrir … og Landsvirkjun aldrei
haldið öðru fram en að svo yrði“.
Vitnar hann í matsskýrslur máli
sínu til stuðnings.
Eitthvað virðist áróðursmeist-
aranum hér hafa brugðist boga-
listin, enda veit hann, að fæstir lesa
matsskýrslur til hlítar.
Svo virðist sem Landsvirkjun
hafi kosið að leika tveimur skjöld-
um í þessu máli. Hún hefur látið í
veðri vaka, að fossinn kynni að
halda sér að hluta. Eða hvers vegna
annars skyldi fólk hafa staðið í
þeirri meiningu? Ef hér var um
misskilning að ræða,
eins og Sigurður Arn-
alds ýjar að, hví var þá
Landsvirkjun ekki bú-
in að leiðrétta þann
misskilning, ef henni
er svona annt um
sannleikann.
Nú þegar virkj-
unarframkvæmdum er
lokið, má sannleik-
urinn koma í ljós.
Hér var auðvitað
ekki verið að blekkja
fólk.
Hvað finnst nú Hér-
aðsbúum og Austfirðingum um
þetta mál?
Treysta þeir Landsvirkjun
áfram, t.d. í sambandi við fram-
kvæmdirnar, sem enn er ólokið.
Gæti ekki hugsast, að hið marg-
nefnda Ufsarlón neðan Eyjabakka-
foss kunni að teygja sig aðeins upp
yfir fossbrúnina og inn á Eyja-
bakkasvæðið, sem þó er sagt að eigi
að vernda.
Hver verða örlög fagurra fossa í
Jökulsá í Fljótsdal og Kelduá,
munu þeir verða meira og minna
eyðileggingunni að bráð?
Hvað er að gerast á Hraunum,
þar sem verið er að mynda stórt
uppistöðulón og umturna mörgum
ám? Væri ekki skynsamlegt að
krefjast skýrra svara af Lands-
virkjun um þetta, áður en menn
standa frammi fyrir orðnum hlut
eins og við Töfrafoss.
Nú þegar skólpið úr Jökulsá á
Dal er tekið að renna í Lagarfljót í
gegnum vélar Kárahnjúkavirkj-
unar, munu smám saman sjást
margvíslegar breytingar á Fljótinu
og ýmsum þá væntanlega bregða í
brún.
Getur skeð, að þar verði ekki allt
nákvæmlega eins og Landsvirkjun
hefur látið í veðri vaka og bitur
sannleikurinn eigi eftir að koma í
ljós. Hverju ætla menn þá að
breyta?
Hvers vegna skyldu landeig-
endur við Neðri- Þjórsá, sem nú
liggja undir óbærilegum þrýstingi
Landsvirkjunar að láta jarðir sínar
af hendi, treysta því að fyrirhuguð
lón verði „að mestu“ í farvegi ár-
innar, eins og það er orðað.
Eyðilegging hins fagra Töfra-
foss, sem lengi hefur verið talinn
eitt mesta djásn öræfanna norð-
austan Vatnajökuls, er aðeins lítið
brot þess margvíslega umhverf-
isskaða, sem bygging Kára-
hnjúkavirkjunar mun hafa í för
með sér fyrir Fljótsdalshérað. Slík-
ur atburður er vissulega harm-
leikur. Kannski finnst einhverjum
sem einn fagur foss skipti þar ekki
höfuðmáli til eða frá, en það hlýtur
að skipta verulegu máli, að opinber
stofnun eins og Landsvirkjun um-
gangist ekki sannleikann með þeim
loddaraskap, sem nú er raunin á
orðin.
Loddarar í Landsvirkjun
Ólafi Þ. Hallgrímssyni finnst
Landsvirkjunarmenn fara
frjálslega með
»Nú þegar virkj-unarframkvæmdum
er lokið, má sannleik-
urinn koma í ljós.
Ólafur Þ Hallgrímsson
Höfundur er prestur á Mælifelli.
ÁSKRIFTASÍMI 569 1100