Skinfaxi - 01.10.1937, Side 34

130
SKINFAXI
ugar fyrirmyndir eru þeir okkur, sem sækja eigum
fram til nýrra sigurvinnnga og reynast vaxnir kröfum
samtiðarinnar. En með manndómi og drengskap, frem-
ur en mikillæti og ofsa, verður þeim kröfum bezt mætt
og heillavænlegast.
Aðdáun okkar á „vormönnum lslands“ og öllum
umbótamönnum -—- þeirri framsækni, sem einkenna
skyldi livern góðan dreng og batnandi —, jafnhliða
ástarþeli okkar til íslands, fáum við svo, að málslokum
eigi fundið ákjósanlegri orðabúning en þessar ljóðlín-
ur Davíðs Stefánssonar:
„Við tignum þann, sem tryggar vörður hlóð.
Við tignum þann, sem ryður nýja vegi.
Þó fámenn sé hin frjálsa og unga þjóð,
þá finnur hún sinn mátt á þessum degi.
Við börn þin, ísland, biðjum fyrir þér.
Við blessum þig í nafni alls, sem lifir.
Við erum þjóð, sem eld i hrjósti ber,
og börn, sem Drottinn sjálfur vakir yfir.“
Oskar Þórðarson frá Haga:
Við sigldum bæði.
Við sigldum bæði úr sömu höfn,
með sorglausum þrám í för;
spyrjandi framtíðin beggja beið
með brosi á kinn og vör.
Heiðarnar voru hvítar af snjó,
en himininn fagurblár.
í blaðlausum skógi þeyrinn þaut
og þerraði limsins tár.