Skinfaxi - 01.10.1937, Qupperneq 40

136
SKINFAXI
synlegt. í raun réttri er það eitt menningarþjóðfélag,
er býr svo að þegnum sínum, hver sem atvinna þein’a
er og hvar sem þeir búa, að bókmenntir, visindi og
listir geti orðið starfandi afl í lífi þeirra.
Þeir, sem vinna til lands og sjávar, fara með fjör-
egg þjóðarinnar. Oft er talað um að „æðri“ menntun
sé góð í landi, en alþýðumenntun slæm. Slikt er í
rauninni dauðadómur yfir menningu þess lands. „Lif
ið krefst vaxta af fjársjóðum andans“, segir E. Ben.
— „Leiktu þér ekki að því, að skilja sannleikann frá
veruleikanum, andann frá lífinu“, segir franski rit-
höfundurinn H. Barbusse.
Þegar þú lest góða bók, rennur upp mynd fyrir sjón-
um þér. Takmarkið er, að hún verði veruleiki. Menn-
ing er sá veruleiki. Mennigarbarátta beinist að því,
að skapa mönnum þau skilyrði, að liugsjónir þeirra
nái að rætast. Ungmennafélagar hafa unnið að því,
saga þeirra sannar það og stefna þeirra nú er á þá
leið. — Menning er ekki innantómt vígoi’ð, er Umf.
hafa tekið upp í dag sem tízku, heldur lífæð í stai-fi
þeirra.
Víða er tekið að skipta mönnum niður i vini nú-
verandi þjóðskipulags og óvini þess. Telja margir hina
fyrri all's góðs maklega, en hina síðari réttlausa skóg-
gangsmenn. Hér á íslandi búum við við lýðræðisskipu-
lag og hefir það margt umfrain fyrirkomulag ýmsra
erlendra ríkja. En flestir munu þó sammála um, að
því aðeins ber okkur'að styðja núverandi þjóðskipu-
lag, að við viljum bæta úr ýmsum ágöllum þess. Ríð-
ur á að menn einblíni ekki um of á bókstaf laga og
telji öllu borgið, ef honum er komið i viðunandi horf.
T. d. má ekki láta sitja við að rýmka almennan kosn-
ingarétt. Hann út af fyrir sig felur í sér takmarkaða
tryggingu lýðræðisins. Hver einasti kjördagur færir
mönnum heim sanninn um, að kosningaréttur, svo sem
öll önnur réttindi, gelur orðið vopn í höndum fólksins,