Skinfaxi - 01.10.1937, Side 46

142
SKINFAXI
Sannlega var mér gæfan góð,
gott er þess að minnast,
þessum lífsins listasjóð
lofað’ hún mér að kynnast.
Grípa vildi ég gleðilag,
góði, er skilur leiðir,
en eftirsjáin í minn brag
angurþunga seiðir.
Hæfir eigi harmatal
hryggur upp að vekja.
Minninga ég skykkju skal
á skauti mínu rekja.
Man ég sprikl og æsku-ærsl,
allt í funa glóði.
Minnti lítt á föggu-færsl
fákur í reiðarmóði.
Bálaði lundin ör og ólm
af öflum sundurleitum.
Skora mundi hann á hólm
hiklaust tundurskeytum.
Tamdist skap og fjörsins far,
fágaðist gangur hrjúfur,
unz að gapinn ólmi var
eins og hugur ljúfur.
Gljáði á strengdan, stæltan bol
stoltar-fáksins prúða.
Ramlega tengdist þrek og þol
þokka og listaskrúða.
Milli spretta var sem vart
veginn snerti, en flygi;
dúnmjúkt, létt og leiftur-snart
leikandi töltið stigi.