Skinfaxi - 01.10.1937, Qupperneq 56

152
SKINFAXI
laust vegna þess, að þeir losna örar við úrgangs-
efnin.
Hér höfum við skýringuna á hinum skaðlegu áhrif-
um, sem einhliða, tilhreytingarlaus vinna hefir á ein-
stök liffæri. Þau líffæri eða þeir likamshlutar, sem ekki
taka þátt í starfinu, verða fyrir þreytuáhrifum, án þess
að gagnráðstafanir þær, sem starfandi líffæri gerir
gegn þreytunni, komi til greina. Þvi tilbreytingarlaus-
ara sem starfið er, því meiri þörf er á alhliða likams-
æfingum, og því meiri áhrif hefir lengd vinnutímans
á líkamlega heilbrigði. Sá, sem vinnur einhliða vinnu,
verður því að hafa styttri vinnutíma en sá, er stundar
fjölbreytt störf.
Gegn þessari óbeinu þreytu verður aðeins unnið með
því, að þjálfa alla vöðva líkamans, og brynja þá þannig
gegn hinum skaðlegu áhrifum þreytuefnanna.
Undirstaða allrar þjálfunar er þvi alhliða leikfimi.
Þjálfunartími ætti alltaf að byrja og helzt enda með
leikfimi. Á veturna er sjálfsagt að halda likamanum
við með stöðugum leikfimisæfingum. í leikfiminni
ætti að leggja aðaláherzluna á mýkjandi æfingar og
æfingar, sem teygja, af þeim ástæðum, sem nú skal
greina:
1 venjulegu ástandi eru vöðvarnir háðir ákveðinni
lengd, svo kallaðri spennu eða „tonus“. Og þessi spenna
eykst við áreynsluna. Nú er það vitað, að séýhver
hreyfing hefir ekki einungis í för með sér berytingu á
þeim vöðvum, sem valda lienni, heldur einnig á þeim
vöðvum, sem vinna gegn henni,
Ef vöðvaspenna (tonus) mótvöðvanna (antagonista)
er of mikil, hindra þeir hreyfinguna, vakla meiri orku-
eyðslu og þreytast þess vegna fyr. Það er því þýðingar-
mikið fyrir allt vöðVastarf, að vöðvarnir séu mjúkir,
fjaðurmagnaðir og teygjanlegir. Æfingar, sem teygja,
eru líka bezta vörn gegn vöðvasliti. En það orsakast
oftast af því, að spenntur vöðvi strengist snögglega.