Skinfaxi - 01.11.1948, Qupperneq 45

SKINFAXI
109
JJaJd 'lÁJiil:
Sérkenni í finnsk-sænsku
æskulýðsstarii.
(Erindi, er Harald Wiik ritstjóri ílutti á norrænu æskulýðs-
vikunni i Ivrogerup lýðliáskóla 19. júni 1948. — Eiríkur J.
Eiríksson þýddi).
Margar ástæ'ður liggja til þess, að finnsk-sænska
æskulýðshreyfingin hefur sérstakan svip. Höfuðor-
sökin er, að i Finnlandi eru 9 Finnar móti hverjum
Svía. Þessir Svíar, um það hil 400.000 að tölu, eru
mjög sérstákir. Vegna tvenns konar tungumála er
sambandið laust milli þjóðarhlutanna. Tengslin eru
og lausleg við hin Norðurlöndin, og er hér einkum
átt við æskulýðsstarfsemina. Auk þessa eru Svíar ein-
angraðir landfræðilega. Þeir eru á eyjunum í skerja-
garðinum og á landræmu i suð-vesturliorni landsins,
þ. e. Álandseyjum og í Ábolandi, þeir eru í Nýlandi
umhverfis Helsingfors, og loks eru Svíar í Östér-
botten þar sem mörkin eru glögg milli Finna og
Svia. Byggðalög Finna skilja að landshluta, er Sví-
ar byggja. Þjóðfélagslega og efnalega eru Finnlands-
Svíar ekki heild. Annars vegar er yfirstéttar-Svíinn
i Iíelsingfors og jarðeigandinn í Nýlandi, hins vegar
óðalsbóndinn í Österbotten og fiskimaðurinn og
skerjagarðsbúinn í Álandi.
Aðaltcngiliður Finnlands-Svíanna er málið, sem
er lialdið i heiðri sem ættardýrgrip, og norrænn
menningar- og réttarskilningur, sem grundvallaður
er og treystur af margra alda sambandi við Svíþjóð.
Sá vandi er Finnlands-Svíum og löndum þeirra
Finnum sameiginlegur, að nágranni þeirra er stór-
veldi. Þeir eru þjóðræknir án þess að aðhyllast öfgar.