Sjómannablaðið Víkingur

Ukioqatigiit

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Qupperneq 56

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Qupperneq 56
Yrði það langt mál, ef telja ætti alla þá hina mörgu, sem ég kynntist á þessum sjómennsku- árum mínum í átthögunum eystra, en ég minn- ist þeirra allra með hlýjum huga, t. d. hinna mörgu Reyðfirðinga (úr innfirðinum. svo som Búðareyri) og Eskfirðinga, er stunduðu sjó frá Litlu-Breiðuvík sumar eftir sumar, en á þeim ár- um var þar fjölsótt verstöð, oft 15—20 báts- hafnir. og því f jörugt líf og litbrigðaríkt á þeim tíma ársins. Var þar heldur en ekki ósjaldan „handagangur í öskjunni", og mikið kapp í sjó- sókninni, því að flestir voru sjómennirnir ungir menn og framgjarnir, sem ekk'^vildu láta í minni pokann fyrir neinum. Var það algengt, að eigi var fyrr ýtt úr vör, en kappróður var hafinn, orðalaust að vísu, og ekki linnt á sprettinum þangað til komið var út á mið, því að allir vildu að sjálfsögðu verða fyrstir í botn með línur sín- ar, en svo nefndum við jafnan „lóðir“ þar eystra. Já, margra hraustra og mætra drengja, sem gott var að kynnast og eiga að félögum, minn- ist ég frá þeim árum. Með klökkum huga minn- ist ég sérstaklega þeirra æskuvina og ágætu félaga, sem nú hvíla í votri sæng sævarins, hafa þannig, eins og svo margir stéttarbræður þeirra fyrr og síðar, hraustlega fórnað því allra dýr- mætasta. lífinu sjálfu, fyrir að sækja björg og þióðarauð í greipar Ægis, sem bæði er stórgjöf- ull, en heimtaf líka sitt gjald í mannslífum, trega og tárum. Blessuð sé minning þeirra allra, sem sókndjarfir gistu sali lians! Ég á því bæði hlýjar og ljúfsárar minningar fi'á sjómennskuárum mínum. minningar um sól- skinsdaga, þegar allt lék í lyndi, og um húm- þunga daga og dapra, þegar á móti blés. Ég bekki af eigin reynd sigurgleðina yfir því að koma með hlaðinn bát að landi eftii' hanpasæla ferð, í þægum byr, ég þekki líka vonbrigðin. sem fvlgdu því að þeytast um allan sjó og vei’ða vart fiskjar var, og koma svo heim með galtóm- an bát í fararlok; einnig veit ég ég hvað það var að taka langan og þungan barning í land, svo að oft vissi maður eigi, hvort undan rak eða áfram miðaði. En þegar ég horfi yfir farinn veg þess- ara ára, þá verða hlýja minningarnar, sólskins- dagamir, miklu ríkari í huganum, og er ég ein- lægíega þakklátur fyrir þá lífsreynslu og þann þroska, sem þessi ár veittu mér, að ógleymdum góðum kynnum við hina mörgu samstarfsmenn og félaga frá þeim árum, eins og fvrr er vik- ið að. Að vísu sótti ég aldrei sjó að vetrarlagi, og get því eigi að neinu leyti tileinkað mér hin markvissu orð Jakobs skálds Thorarensen úr hinu stórbrotna kvæði hans: „í hákarlalegum": Hörkufrostin og hrannalaugar hömruðu í skapið dýran móð. Hitt veit ég, að sjósóknin, með þeim kröfum, sem hún gerði til okkar ungra manna á þeim árum —- og hún var ekki alltaf neinn barnaleik- ur — efldi mér eigi aðeins þrótt í armi, heldur einnig framsóknarhug og þrautseigju að settu marki, og glæddi ábyrgðartilfinningu mína. ekki sízt eftir að ég gerðist formaður. Hún varð mér þessvegna um margt nytsamur skóli fyrir lífið, og hafa vafalaust margir sömu sögu að segja. Svo munu ýmsir mæla, að sjómenn séu tíðum hrjúfir á ytra borði, enda er lífi þeirra og starfi þannig háttað. að þeir Iiafa hvorki skap né tíma til að dvelja langvistum á snyrtingarstofum. Hitt er þá einnig mála sannast, að þunn er sú harða og hrufótta skurn, sem virðist þekia ytra borð þeirra, grunnt á næmum tilfinningum, hinu heita hjarta, „sem undir slær“. Þeim einkennum sjómanna, sem skapast hafa í návíginu við storma og stórsjóa, reyndi ég eitt sinn að lýsa, þó af fátæklegum efnum væri, í eftirfarandi vís- um, er ég nefndi „Sæfarinn“, og læt þær fljóta hér með: Höndin er siggborin, hörð sem stál, og hrufótt sem gömul eik, barin af snævi og styrkt á rót við storminn í hrikaleik. Andlitið hrukkótt sem bergsins brá, og brunnið við sólarglóð, mótað í hættum og harðri raun við hrannir og stormaflóð. En þegar hann mælir við soninn sinn, á svipinn hans ljóma slær, og Ijúfastan heyri ég lindanið, — í lofti er sumarblær. Vegna margþættra tengsla minna við sjó- menn og sjómennsku á yngri áruni á æskustöðv- um mínum, lék mér að vonum hugur á að end- urnýja þau kynni.að einhverju leyti á ferð minni heim til ættjarðarinnar fyrir tveim árum síðan. Eigi gafst mér þó kostur á því að fara í sjóferð á görtul mið frá Litlu-Breiðuvík, og liefði þó t. d. verið gaman að heilsa upp á Skrúð og Seley, og vita hvort „sá guli“ væri eigi heima á þeim slóðum, en til þess varð eigi svigrúm, því að ég var á opinberri ferð og bundinn við áætlun, sem eigi varð breytt, ætti ég að koma á alla þá staði, sem óskað var eftir, að ég heimsækti. En úr þessu rættist þó með öðrum hætti og einkar á- nægjulega fyrir mig og eftirminnilega. Fyrir ágæta fyrirgreiðslu ríkisstjórnarinnar, sem allt gerði til þess að greiða götu mína, og þá sérstaklega f.yrir drengilegan atbeina góðvinar míns, Vilhjálms Þór utanríkis- 344 V I K I N G U R
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.