Sjómannablaðið Víkingur

Årgang

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Side 72

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Side 72
Ásgeir Sigurðsson Málefni dagsins Á næstu tímum má búast við miklum ágangi erlendra veiðiskipa á íslenzk fiskimið, á sama tíma, sem íslendingar eru að auka og bæta fiskiflota sinn á allan hátt. um leið og fullkomn- ar verksmiðiur og fiskiðjuver. sem nú eru í bvgvingu. til hverskonar vinnslu og hagnvting- ar s.iávaraflans, taka til starfa. Hér er því um eitt af alvörumálum íslenzks sjávarútvegs að ræða. um leið og framtíðaiTnöguleikar íslend- inga til aukins og bætts menningarlífs eru í veði. Því bað má vera öllum ljóst, að sjórinn, sem umlvkur landið okkar, er okkar forðabúr, að m.jög miklu leyti og verður þar af leiðandi að gæta þess vel. að því verði ekki ofboðið af rán- yrkju. af of stórum eða of nærgöngulum veiði- skinaflota. Hvað skal þá til varnar verða þessu stóra, en strjálbýla landi, sem mikil og fiskisæl mið ligvia að? Ekki höfum við stóran flota varðskipa til þess að næta landhelginnar og vei’nda rétt vorn. — Landhelgin. — það er hið stóra orð. í því liggur allt, sem hér er í húfi. Hver er hinn helgi réttur vor t.il hafsins, sem að landinu liggur og hvar eru hin réttu takmörk? Hvað segir heilbrigð skynsemi okkur um þetta mikla vandamál? f stuttu máli: íslendingar hafa aldrei samið við aðrar þjóðir um takmörk landhelginnar og sízt af öllu þau sem nú eru, en þeir hafa helgað sér landið með útskerjum og landgrunninu líka. Landhelginni var þröngvað upp á okkur, í þeirri mynd, sem hún nú er, af þjóð, sem við ekki lengur þurfum að láta semja fyrir okkur, af þjóð, sem við því eigi þurfum að lúta í þessu efni, frekar en öðru, þar eð löglegur skilnaður þjóðanna hefir farið fram. Er því um að ræða danskan samning, sem Danir gjörðu við aðrar þjóðir um okkar rétt, er við vorum ekki þess umkomnir að mótmæla. Nú er við lýðveldið fs- land að ræða um þessi og önnur hliðstæð mál. Það er öllum ljóst, sem um málið hugsa, með framtíðarheill þj óðarinnar fyrir augum, að eftir nokkur ár má búast við að íslandsmið verði þur- ausin af nytjafiski, ef eigi verður aðgjört í tíma. Til mála hefir komið, að friða nokkra firði og flóa, fyrir botnvörpuveiðum og dragnót, og þá sérstaklega Faxaflóa, slíkt mun, að því er sagt er, vera nokkuð einróma álit fiskifræðinga nær- liggjandi landa, að gjöra þurfi, og ætti því að vera nokkuð auðsótt. og yrði til mikilla bóta fyr- ir alla er stunda veiðar hér við land. en ekki ein- vörðungu fyrir landsmenn, nema síður sé. Þar ræður mestu um, hver hefir stærstan veiðiskipa- flotann, okkar verður sennilega sá minnsti Það verða því hinar erlendu þjóðir, sem að mestu taka við fiskigöngunum, er fiskurinnkemuráhin dýpri mið, á landgrunnið fyrir utan uppeldis- svæðin okkar, ef svo mætti að orði kveða. Við þurfum því að helga okkur að nýju allt land- grunnið umhverfis landið, ef vel á að vera. Og þetta ætti að takast. ef réttlæti og sanngirni verður látið ráða í heiminum. Tökum því óhikað þessa stefnu upp, því fvrr, því betra. sýnum að við séum vakandi á verðinum og höldum á helg- um rétti vorum með festu og drenglund. Við höfum ekki tilhneigingu til, og munum ekki sýna öðrum bjóðum ágengni í neinu og getum því með góðri samvizku heimtað vorn rétt. Ein sönnun þess að hér er túlkað rétt mál, er sú, að talið er sjálfsagt, að afréttarlönd heyri þeim sveitum til, er þau liggja að, annað væri óeðli- legt og rangt og landgrunnið, sem umlykur land- ið okkar, er afréttarland hafsins okkar. Eða hversvegna halda menn, að þessi harð- gera þjóð hafi verið sett á útsker þetta, eins og landið var stundum nefnt af fornmönnum — já, norður undir Pólarísnum, til þess að deyja þar Drottni sínum? Nei, og aftur nei — til þess að þroskast, starfa og stríða fyrir tilveru sinni, til þess að lifa þar menningarlífi og meðal ann- ars til þess að berjast fyrir rétti sínum, með vopnum réttlætis, einurðar og framsýni um hag og heill beirra. sem þetta land bvggja. Það er er um að ræða hrausta og tánmikla bióð, sem vill lifa og verður að lifa, en lifir því aðeins góðu lífi. að horfst sé í augu við staðreyndirnar, svo að séð verði við slvsum. Það má líkja því saman. ef erlendum þjóð- um á að haldast uppi að taka fiskinn, sem elst upp í núverandi svonefndri landhelgi fslands, þegar hann kemur út á landgrunnið og jafnvel engin tilviliun. að þjóðin festi hér rætur. Hér fyrr. við það þegar útilegumenn fortíðarinnar rændu sauðfé bænda er það hafði leitað til af- 36D V í K I N □ U R

x

Sjómannablaðið Víkingur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.