Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1993, Síða 54

VÍKINGUR
/
/
VISNAÞATTUR
SJÓKUNTURNAR SÆKJA Á MIG
SIGURJÓN MAGNÚS EGILSSON
Hér á eftir fara nokkrar vísur,
sumar sæmilega klúrar. Vonandi
hafíð þið gaman af.
Sú fyrsta er eftir Hjálmar Stefáns-
son.
Kjartan hanann djarfur drap
og dró hann út úr bænum,
af því hann reið í asnaskap
annarra manna hænum.
JOTRDIM
SJÁLFTHNDRANftl
BAUJULJOS
JOTRON MF-1113 baujuljósið
er lítið og meðfærilegt með
sterku blikkandi Ijósi sem
kviknar sjálfkrafa á í myrkri.
Ljósið er bæði vatns og
höggheit. Hentugt í
skammdeginu við merkingar á
ból- og veiðarfærum.
&
UPPLYSINGAR
ÍSÍMA 91-611055
IPRÓFUN HF
Sagan segir að maður nokkur hafí
átt nokkur börn framhjá konu sinni.
Eitt sinn, er einhver var að vanda
um við hann, kvað hann:
Þótt fregn um mína framhjátekt
fljúgi heims um álfur,
enga læt ég úti sekt,
á ég böllinn sjálfur.
Ekki er vitað hver er höfundur
næstu vísu:
Von er, þó að gremjist geð,
og gráti tíðum svanni,
hún hefur ekki sextug séð,
sívalning á manni.
Magnús Teitsson kom inn á lækn-
isstofu til að leita sér lækninga við
skurfum á úlnliðum, sem sjómenn
kalla sjókuntur. Læknirinn taldi
ekkert hægt að gera til að lækna
sjókunturnar. Þá kvað Magnús:
Sjókunturnar sækja á mig,
seint þær vilja gróa.
Ef landkunturnar leita á þig,
langt þarftu ekki að róa.
Næsta vísa mun vera eftir Andrés
Björnsson:
Ein þar nakin uppi í lá
aftur á bak á dýnu,
hvítu laki fletti frá
fyrirtaki sínu.
Þessi er eftir Ágúst Benjamíns-
son:
Það í heimi ég þrái mest
og þyrfti að fá mér bráðum:
Góða konu og góðan hest,
og geta riðið báðum.
Káinn var einu sinni á knæpu með
ólöglegt áfengi. Framreiðslustúlk-
una bar þar að. Hún varð öskuvond
og skipaði honum að fara þegar í
stað út með flöskuna. Káinn rak
tappann í flöskuna og kvað um leið
við stúlkuna:
Heyrðu, Manga, björt á brá,
bíddu á meðan sérðu!
Þannig að ganga þyrfti frá
þér að neðanverðu.
Næsta vísa er eftir XX og var
kveðin um heimför sfldarstúlkna frá
Siglufírði:
Þær, sem legið hafa hér,
heim sér smeygja úr síldinni.
Litla greyið á mér er
afar-fegið hvíldinni.
Næsta vísa er eftir Kristmann
Guðmundsson:
Þér við lendar, Ijúfa frú.
læt ég endast nótt án trega.
Allvel kenndur er ég nú,
og mér stendur bærilega.
Ekki er vitað eftir hvern þessi er:
Ef að stríð og andstreymi
að þér kvíða setur
þú skalt ríða Þorgerði,
og þér mun líða betur.
Sama er að segja um þessa, ekki er
vitað hver höfundurinn er:
Alltaf kem ég inn til þín,
ef mér bregðast veiðar.
Þú ert alltaf, Þóra mín,
þægileg til reiðar.
Að lokum er hér vísa sem Stefán
frá Hvítadal orti. Stefán hafði stutt
Þorstein úr Bæ við prestskosningar í
Dölum. Gekk allt skaplega með fylgi
Þorsteins í byrjun, en þá gaus upp sá
kvittur að hann væri kvennabósi
mikill og var þá útséð um að hann
næði kosningu. Stefán fylgdi hon-
um þá á leið heim og kvað þessa vísu
við hann að skilnaði:
Heldur réna fylgið fer,
flestir gegn þér rísa,
en ef skærir undan þér,
ættirðu kosning vísa.
54