Samvinnan - 01.03.1928, Síða 46

Samvinnan - 01.03.1928, Síða 46
40 SAMVINNAN Til þess að gjöra sjer grein fyrir þessu verður að at- huga afstöðu hans til þess, sem fyrir var í viðfangsefn- um hans. Og ber þá að gefa gaum að hverju einstöku, er hann fékst við. Og finnist samræmi í athöfnum hans í hverju fyrir sig, er það af því, að hið sama persónulega eðlisfar stendur alstaðar að baki þeim. Gætum að, hvort þetta samræmi finst. Athugum stefnu Eggerts í náttúru- fræði, í málfræði. Auðvelt er að gjöra sér grein hvað hann g j ö r ð i í þeim efnum og hvað hann h e f ð i g e t- a ð g j ö r t. Ekkert var honum auðveldara í nátturufræð- iimi en að falla í faðm Jóni lærða og hindurvitnakenning- um hans. Hann gat lofað almenningi að vera í friði með sína bjargföstu trú á álfa, ára, skríms og þvílík undur. En það var honum fjarri skapi. Hann klífur upp á Heklu- tind og virðir að vettugi hinar ægilegu óvættir þjóðsagna. Hann segir mönnum það skýrt og skorinort, að nykurinn sé „eitt uppdiktað dýr“. Þá var honum hægðarleikur að leggjast á þá sveifina, sem snúið var til ófamaðar ís- lenskri tungu. Enginn hefði hneykslast á því, þótt að hann hefði talað og ritað „eins og fólk flest“. Hann gat fullvel sagt við sjálfan sig að „þetta hefði þó blessast hingað til“. Það orðtak gjörir venjulega kyrlátum sálum svefniim væran. En í stað þess lagði hann á sig það erfiði að grafa upp gullaldarmálið og gefa það þjóðinni. Hvers- vegna barðist hann við að mynda íslensk nýyrði um latn- esk málfræðiheiti ? Hví lét hann, lærdóms- og vísindamað- urinn, til sín taka bögumæli íslenskrar alþýðu? Það var af því að hann þoldi ekki kyrstöðu. Hún var eitur í bein- um hans. Hann vildi glæða dómgreind með þjóðinni og kenna henni að velja göfugum hugsunum fagran búning, gjöra hana andlega sjálfstæða. Eggert var ekki meðal þeirra, sem verja athafnaleysi sitt í góðum málum með því, að þau séu utan við sitt starfsvið. Miklu fremur telst. hann til þess fámenna flokks, sem gerir að einkunnarorð- um sínum: „Mér kemur alt við“. Með tímanum beinist hugur Eggerts meir og meir að einu málefni. Það málefni er hagur íslensku þjóðarinnar.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Samvinnan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.