Samvinnan - 01.04.1968, Qupperneq 4

Westinghouse
ÞARFIR ÞJÓNAR í NÝTÍZKU HÚSHALDI
TILVALDAR TÆKIFÆRISGJAFIR
Vöfflujárn með laus-
um vöfflu- og „sand-
wich“-botnum. Ristar,
steikir og bakar. Hita-
stillir með rauðu Ijósi.
Tvær gerðir gufu-
straujárna með^og án
sjálfvirks vatnsúðara.
Margir stillimöguleik-
ar eftir verkefnum.
Fljótvirk matarpanna,
sem er handhæg og
auðveld i notkun og
þægilegt er að þrifa.
Steikarpanna með
,,grill“-loki. Óvenjuleg
nýjung. Nú er hægt að
glóðarsteikja máltið-
ina á miðju matar-
borðinu.
Ryksuga, sem sam-
einar helztu kosti
Evrópu ryksugna með
kraftmiklum snúnings-
bursta ásamt miklum
sogkrafti. Mikið úrval
hjálpartækja fylgir.
Hárþurrkur með inn-
byggðri ilmúðun sam-
tímis því að hárið
þornar. Ennfremur
sérstakur blástur til
að þurrka naglalakk.
Þurrkan er í fallegri
handhægri tösku.
ALLUR SAMANBURÐUR ER WESTINGHOUSE í VIL
VANDLÁTIR VELJA WESTINGHOUSE
og hafa gert það hér á landi sl. 20 ár.
Nánari upplýsingar, myndalistar og sýnishorn í
NÝJUM GLÆSILEGUM SÝNINGARSAL
laga og eðlismunurinn á þeim
og verzlunum í einkaeign er
þorra ungs fólks með öllu hul-
inn af þeirri einföldu ástæðu,
að því hefur ekki verið sagt frá
þeim mun.
Þeir sem ruddu samvinnu-
hugsjóninni braut hér á landi
gerðu sér strax grein fyrir því,
að víðtæk samstaða og skiln-
ingur mundi aldrei myndast
um íslenzkt samvinnustarf ef
ekki kæmi til þróttmikil
fræðsla meðal almennings um
grundvallarreglur samvinnu-
félaga. Þess vegna var allt
kapp lagt á það að gera sem
flestum grein fyrir uppbygg-
ingu samvinnufélaga og hvern-
ig þau gætu bætt úr brýnni
þörf heilbrigðra viðskipta. Ár-
angurinn lét heldur ekki á sér
standa, og ætla ég ekki að
rekja það hér. Hinsvegar virð-
ist mér, að eftir því sem árin
hafa liðið hafi minna verið
lagt upp úr samvinnufræðslu,
og náði sú þróun hámarki
þegar sjálft málgagn sam-
vinnumanna sá sér ekki fært
að minnast einu orði á sam-
vinnumál!
Það er engu líkara en til þess
sé ætlazt, að fólk fái fræðslu
um samvinnuhugsjónina í
vöggugjöf. En því miður hef-
ur sú náðargáfa ekki ennþá
komið í ljós rneðal mennskra
manna, og því telst það vart
til tíðinda þó skilningsleysi
verði nú æ útbreiddara á
starfi samvinnuhreyfingar-
innar, einkum meðal þeirrar
kynslóðar sem nú tekur sem
óðast við í íslenzku þjóðlífi.
Samband rýrnandi skilnings og
minnkandi fræðslu er auðsætt.
í sjálfu sér getur það ekki
talizt athugavert þótt sumir
menn séu andvígir samvinnu-
hreyfingunni, en þegar sú af-
staða byggist á hreinni fá-
fræði er hún bæði hættuleg og
óafsakandi, og þá er það
skylda samvinnumanna að út-
rýma slíkri vanþekkingu, en
leggja ekki niður laupana.
Að lokum langar mig til að
stinga upp á því, að framvegis
verði tekinn upp þáttur í Sam-
vinnunni, sem yrði einskonar
fræðsluþáttur um skipulag og
starfshætti samvinnufélaga á
íslandi. Einnig flytti hann nýj-
ustu fréttir frá íslenzku sam-
vinnuhreyfingunni og alþjóða-
samtökum samvinnumanna
(ICA). Slíkur þáttur gæti ver-
ið algjörlega sjálfstætt efni í
blaðinu og þyrfti alls ekki að
öðru leyti að rýra gildi Sam-
vinnunnar sem vettvangs
frjálsrar skoðanamyndunar á
ýmsum þjóðmálum. Þeir sem
óttast slíka hættu hafa af-
t