Samvinnan - 01.04.1968, Síða 49
NÍNA BJÖRK ÁRNADÓTTIR:
Á svart lauf
skrifaði myrkrið eina sögu
lét svo laufið vera hjá mér
eina stund.
Og við sátum undir trénu tvær systur
skuggar greinanna léku í kríng.
Og við þrýstum okkur fast
að hvor annarri
því skyndilega flaug
vængur
dáins fugls
yfir höfðum okkar.
Og við þrýstum okkur fast
að hvor annarri.
Og þú hvíslaðir grátandi
veist þú hvað það er
og ég hvíslaði grátandi
nei
og þú hvíslaðir grátandi
Ástin það er ástin.
□
Ef til vill
ef þú hlustar vel
heyrirðu
um hvað ég er að hugsa
einhver hurðarhúnn
sem hönd mín greip um
oft var það.
Hvernig þvotturinn hékk á snúrunum.
Líka þegar lömbin fæddust.
Og næturnar
þú í myrkrinu
brimið svæfði okkur bæði.
Óttinn var ekki tíður gestur.
Við sváfum stundum
langt inní snjónum
með lófana fast saman.
Og hafið fjaran.
Eitt get ég sagt þér
Hvernig á að lifa
Aðeins í draumum sínum
Aðeins í draumum sínum
jafnvel þó sólin elti mann
allan daginn.
JÓHANNES STRAUMLAND:
LEIÐRÉTTING
Ég spurði þann, sem að staðaldri horfist í augu við dauðann:
hvað sérðu féiagi?
Og hann svaraði:
ekkert.
Samt veit ég
að skopskyn hins mikla Ijáberanda virðist hafið yfir gagnrýni,
óviðjafnanlegt
túlkun hans
ýmist fíngerð eða ruddaleg verður ei hamin
í orðum.
Sakir heimsku vorrar
skiljum vér ekki hina afdráttarlausu fyndni hans,
en skynjum hana svo sem ritað er
í skuggsjá
og óljósri mynd.
Þetta er víst:
hin fullkomna fyndni
er hin fullkomna fjarstæða.
Og sá
er heldur áfram að horfa
án undanbragða
mætir að lokum spyrjandi
augum barnsins.
Og sá
er snýr sér undan
svo sem mörgum verður
mætir einnig að lokum spyrjandi augum
barnsins.
Og þér mun skiljast án efa
merking fágætra orða
er sigurinn vex eins og hvítt blóm
úr riffilhlaupum.
KRISTINN REYR:
FRAMÚR
Hraðinn stefnir á hljóðmúrinn,
eltir hann uppi
og ætlar sér gegnum.
Hraðar en hljóðið er reyndar
hlægileg lágspenna,
vilji eg komast til vegs
í velferðarríki,
ætli mér upp,
áfram,
— framúr í flogum,
framúr
í æsilegum eltingaleik
við hæla minnar háttvirtu persónu,
sem hefur tærnar.
49