Andvari - 01.06.1966, Blaðsíða 51

ANDVARÍ
ÓLAFUR THORS
49
5. Endurskoðaðar verði reglur um lán til iðnaðarins með það fyrir augum
að koma fastari skipun á þau mál.
6. Haldið verði áfram að stuðla að öflun atvinnutækja til þeirra byggðar-
laga, sem við atvinnuörðugleika eiga að stríða, til þess að fullnægja atvinnu-
þörf íbúanna og stuðla að jafnvægi í byggð landsins.
7. Til þess að auðvelda framkvæmd vamannála verði sett á stofn sérstök
deild í utanríkisráðuneytinu, sem fari með þau mál.
8. Fjárhagsráð sé lagt niður, enda séu nauðsynlegar ráðstafanir gerðar af
því tilefni.
Varðandi þingrofsréttinn hefur verið um það samið nú eins og þegar ríkis-
stjórn Steingríms Steinþórssonar var mynduð, að forsætisráðherra geri ekki
tillögur til forseta um þingrof nema með samþykki beggja stuðningsflokka
ríkisstjómarinnar eða ráðherra þeirra.
Eins og málefnasamningurinn ber með sér hefur ríkisstjómin eigi aðeins
markað skýrlega höfuðstefnu sína. Hún hefur einnig ákveðið að halda áfrarn bar-
áttu fyrir framkvæmd á ýmsum þeim málefnum, sem fyrrverandi stjóm hafði
enn eigi unnizt tími til að koma heilum í höfn, og samið með sér að hrinda í
framkvæmd strax, eða svo skjótt sem auðið er, nokkmm þeim stórmálum, sem
þjóðarþörf kallar á.
Það er vitað mál, að þeim tveim flokkum, sem að hinni nýju ríkisstjórn
standa, ber margt á milli. Þeir áttu nú um það að velja að leggja út í harðvítuga
baráttu um ágreiningsmálin eða að leita samvinnu um þau mál, þar sem ekki
ber meira á milli en svo, að sameiginleg stefna yrði fundin.
Þeir 37 þingmenn, sem standa að myndun hinnar nýju ríkisstjórnar hafa
valið síðari kostinn. Þeir vænta þess, að þjóðin muni lagna þessu samstarfi og
þeim fyrirheitum, sem felast í málefnasamningnum, og treysta því, að þær
ákvarðanir, sem nú hafa verið teknar, og ég hefi greint frá, megi verða landi
og lýð til blessunar."
Um þessa ríkisstjórn má segja svipað og þá næstu á undan, að eftir atvik-
um var samstarf innan hennar lengst af gott. Hún vann og verulega að fram-
kvæmd stefnumála sinna, einkum að endurreisn lánakerfis fyrir íbúðabyggingar
og raforkuáætlun fyrir strjálbýlið. Hins vegar varð snemrna ljóst, að stjórnin
var veikari en ella, af því að aðalforingi Framsóknarflokksins, Hermann Jónas-
son, átti ekki sæti í henni og stefndi markvisst að því, að koma á öðru stjómar-
samstarfi. Vorið 1955 gekk mikil verkfallaalda yfir, henni var a. m. k. að nokkru
beint gegn ríkisstjóminni og duldist ekki, að annar armur Framsóknar átti þar
hlut að. Fyrri hluta árs 1956 slitnaði og alveg upp úr á milli stjórnarflokkanna.
Framsókn ákvað að slíta stjómarsamstarfi og gerði samþykktir í hinum mikil-
4