Andvari - 01.06.1966, Blaðsíða 57

ANDVARI
ÓLAFUR THORS
55
Ég vona, aS nú sem fyrr svífi andi einingar og vináttu yfir vötnunum og
að göfugar hugsjónir, samfara raunsæi, marki störf og stefnu fundarins, landi
og lýð til blessunar.
Með einlægri vinarkveðju til ykkar allra.
Ólajur Thors."
Ekki þarf að eyÖa orÖum að því, að öllum er okkur það næst skapi að hafa
að engu þá ákvörðun Ólafs Thors, sem í þessu bréfi greinir. En sjálfur segir
hann, að hún sé óbifanleg, enda verðum við að játa, að hann hefur nú þegar
lagt svo mikið af mörkum fyrir flokk okkar, að meira verður ekki krafizt. Hann
átti manna mestan hlut að því, að Sjálfstæðisflokkurinn var stofnaður með
samruna íhaldsflokksins og Frjálslynda flokksins. Frá upphafi hefur hann
helgað Sjálfstæðisflokknum starfskrafta sína og verið formaður flokksins frá
1934 fram á þennan dag. Tilvera flokksins og viðgangur er Ólafi Thors fremur
að þakka en nokkrum öðrum manni. Þakklæti okkar til hans er þess vegna meira
en með orÖum verði lýst. Hann hefur ekki aðeins verið ágætur flokksforingi,
heldur varpað ljóma yfir flokkinn sem mikilhæfasti stjómmálamaður sinnar
samtíðar á íslandi. Þó að hann hætti að vera formaður, heldur hann áfram að
vera aðalmaður Sjálfstæðisflokksins og auðvitað kjósum við hann í miðstjórn
nú sem fyrr. Enda vonum við öll, að hann taki aftur við starfi forsætisráðherra
um áramótin og að hann eigi óunnin mörg afrek í íslenzkum stjómmálum. Ég
veit, að ekki þarf að bera undir atkvæði þá tillögu, að fyrsta verk fundarins
verði að senda honum og hans góðu konu innilegar þakkir og ámaðaróskir.“
Þetta var hinn fvrsti og eini Landsfundur, sem háður var meðan Ólafur
var á lífi, sem hann sótti ekki. Ætíð ella setti hann sitt svipmót á fundina. Um
áhrif hans og athafnir innan Sjálfstæðisflokksins væri ærið efni að rita heila bók.
Engin tök eru á að rekja þetta hér umfram það, sem lýst hefur sér í frásögninni
hér að framan. Af henni sézt, að Ólafur átti öðru hverju að etja við harðan mál-
efnaágreining innan flokksins. En aldrei varð þess vart, að sá ágreiningur næði
til fomiennsku hans. Á Landsfundum var hann ætíð kosinn samhljóða — eða
svo til — í miðstjórn og síðan sem formaöur í einu hljóði.
Þó að Ólafur segði af sér formennsku á Landsfundi 1961, var hann eftir
sem áður kosinn í miðstjóm og sat þar til dauðadags.
Ólafur tók við stjórnarstörfum aftur í ársbyrjun 1962. En þegar kom fram
á árið 1963, urðu þrevtumerki á honum enn á ný augljós, ekki sízt á Landsfundi
flokksins þá um vorið fyrir kosningarnar. í kosningahríðinni sjálfri lét Ólafur
hins vegar hvergi á sjá. Átti stjórnin og þá einkum Sjálfstæðisflokkurinn góðum