Andvari

Árgangur

Andvari - 01.06.1966, Blaðsíða 108

Andvari - 01.06.1966, Blaðsíða 108
106 ÞORVALDUR SÆMUNDSSON ANDVARI Ok í þat mund kómu þeir Hallfreðr ok förunautr hans ok sá spjótin. Hall- freðr mælti: „Komnir munu hér menn nökkurir um langan veg, ok gættu hesta okkara, en ek mun fara til dyngju Kol- finnu.“ Ok svá gerir hann. Hann settist hjá henni ok spurði, hvat komit væri, — „en engi þekkð mun mér á þeim vera, því at þeir munu biðja þín, ok ;trúi ek, at þat mun eigi vel verða.“ Kolfinna segir: „Láttu þá fyrir því sjá, er ráða eigu.“ Hann segir: „Finn ek, at þér þykkir nú þegar biðill þinn betri en ek.“ Hallfreðr setti hana í kné sér úti hjá dyngjuvegginum ok talaði svá við hana, at allir sá, þeir er út gengu. Idann sveigir hana at sér, ok verða þá einstaka kossar. Nú koma þeir Gríss út. Hann mælti: „Flverir eru þessir menn, er hér sitja á dyngjuvegginum ok látast svá kunn- liga við?“ Gríss var heldr óskyggn og súreygr. Avaldi segir: „Hallfreðr er þar ok Kol- finna dóttir mín.“ Gríss mælti: „Er þetta vanði þeira?" „Oft berr svá til,“ kvað Ávaldi, „en þú verðr nú þetta vandræði af at ráða, er hon er þín festarkona." Gríss segir: „Auðsætt er þat, at við mik vill hann nú illt eiga, ok er slíkt til hræsni gert.“ Nú ganga þeir Gríss til hesta sinna. Þá mælti Hallfreðr: „Vita skaltu þat, Gríss, at þú skalt fjandskap minn hafa, ef þú ætlar þér þenna ráðahag.“ Már mælti: „Engis munu þín orð metin, Hallfreðr, um þetta mál, ok mun Ávaldi eiga ráð dóttur sinnar." Þá kvað Hallfreður vísu: Svá nökkvi verðr sökkvis sannargs troga margra ægilig fyr augum allheiðins mér reiði sem ólítill úti alls mest við för gesta, stærik brag, fyr búri búrhundr gamall stúri. Merking vísunnar er: Reiði hins sannraga, hundheiðna troga- sýslunarmanns finnst mér álíka ægileg sem stór gamall búrhundur gjammi önuglega úti fyrir búri þegar gestir koma. Eg yrki vísu. Idallfreður er um tvítugt, þegar hér er komið sögu. Ber visan með sér, að hann er þá enginn viðvaningur í vísnagerð, þótt aðrar vísur hans séu ekki fyrr greind- ar í sögunni, svo og það, að ekki er of- mælt sem fyrr segir um skáldskap hans, að hann var „heldur níðskár." Munu þó flestir lesendur virða honum til vorkunn- ar, þótt hann vandi ekki Grísi kveðj- urnar, eins og á stóð. — Seinna átti hið harðlynda vandræðaskáld eftir að kveða fleiri og bitrari níðvísur, og varð þá stundum að gjalda fyrir flímið með dýrum gripum, enda komst hann á bana- beði svo að orði um sjálfan sig, að hann hefði „ungur verið harður í tungu". Það er einmitt harkan, óbilgirnin og stríð- lyndið, sem setur mark á margar vísur hans. Og það hefur valdið honum óvin- sældum margra og gert hann vinafærri en ella mundi verið hafa. En drottin- hollur var hann til hinztu stundar, og yfir bezta kveðskap hans hvílir hin nor- ræna heiðríkja, karlmennska og æðru- lausa ró, sem gerði hann stóran á hætt- unnar stundum. IV Kormáks saga er án efa ein harmljúf- asta ástarsaga norrænna bókmennta. Og þótt hún beri flestum íslendingasögum fremur vitni þess að vera að miklu leyti skáldsaga, er bókmenntagildi hennar þar fyrir sízt minna en hinna, er sannsögu- legri kunna að vera. Kormákur Ogmund-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.