Andvari - 01.05.1967, Síða 5

JÓHANN BRIEM:
í eyðimörk Sýrlands
Sá, sem á langa dagleið fyrir höndum, rís snemma úr rekkju. Ég var á fót-
um klukkan fjögur, og stundu síðar var lagt af stað. Nokkrar sálir í tveimur
litlum bílum. Það var enn koldimm nótt í Jerúsalem, haustnótt með tindrandi
stjömum, en svo hlý, að ég var á skyrtunni einni.
Þótt enn væri ekki dagur á lofti, voru nokkrir rnenn á ferli og jafnmargir
asnar, en enginn vegfarandi var einn síns liðs án þess að hafa slíkan förunaut.
Sumir voru ríðandi, aðrir gengu við hlið asnans, sem oftast bar þungar klyfjar.
Asnarekar hafa kolluprik í hendi og berja asnann áfram, ef hann er latrækur
eða ýta honum á undan sér með prikinu. Og oft verður asninn að bera hvort
tveggja, klyfjarnar og eigandann.
Þegar komið er á brún Kedrondals, sést dauf skíma af dagsbrún yfir Olíu-
fjallinu, en hún hverfur með öllu, er niður í dalinn kemur, og aftur er dimmt.
En uppi á dalbrúninni ber háreista múra borgarinnar við alstirndan himin.
Hjá Betaníu opnast útsýn til austurs, og er dagsbrúnin nú komin hærra
á loft. Yfir fjöllunum í Móabslandi er rönd af morgunroða, sem skýrist óðum,
því í Suðurlöndum birtir ört. Áður en varir verður hann eldlegur eins og logandi
bál, þótt enn sé dimmt rökkur. Það er eins og mikill skógareldur geisi um alla
eyðimörkina í austri, og rökkrið verður purpurarautt. En yfir morgunroðanum
skín mjó mánasigð á dökkum næturhimni, og snúa hornin beint upp eins og á
hvolfþaki mosku.
I norðlægum löndum hef ég aldrei séð himinroða, sem líkist eldslogum
og það meðan enn er nótt á himni skammt fyrir ofan.
Ferðin sækist fljótt austur eftir eyðimörkinni, sem hallar ört niður að slétt-
unni hjá Jórdan. Þótt enn sé dimmt, eru margir á ferð, gangandi eða ríða ösn-
um, og margir standa við vegbrúnina og bíða eftir einhverju, sumir einir sér,
aðrir í smáhópum, en við hlið þeirra liggja stundum bunkar af farangri eða
vörum. Þetta fólk kviknar alstaðar í óbyggðinni, jafnskjótt og lýsir af degi.
Enginn veit, hvaðan það kernur né hvert það fer, frekar en vindurinn og sízt
af öllu hvar það býr. Hér er ekkert hús á 30 kílómetra breiðu svæði. Ef þetta
eru allt bedúínar, sem búa í tjöldum, hvað eru þeir þá að gera við veginn?