Vaka - 01.07.1927, Síða 46

252
ÁGÚST BJARNASON:
[vaka]
útveginn, því að hann getur alltaf brugðizt. Ekki þarf
nema eitt eða tvö fiskileysisár lil þess, að allt leggist
í kaldakol, landssjóður inissi tekjur sínar og fjöldi
manns atvinnu sína og lífsframfæri. En þá verður naum-
ast í annað hús að venda, því að það, sein menn áður
lifðu við í sveitunum, er þá að mestu levti týnt og tap-
að, og inenn þurfa að fara að vinna það upp aftur með
erfiðismunum og margra ára hasli, sem þeir hafa yfir-
gefið, er þeir stukku úr sveitunum. En ekki er betra
að flýja land og basla við landnám annarsstaðar.
Hefðum vér aftur á móti notað uppgrip þau, er úr
sjónum hal'a fengizt á síðari árum, til hagsbóta fyrir
landið sjálft og ræktun þess, þá væri að einhverju að
hverfa, er sjórinn brygðist, og þá stæði ekki allt jafn-
völtum fótum og það stendur nú. Þá gætu sveitirnar
jafnvel bjargað oss á hörðu árunum og ef til vill á-
vaxtað pund það, sem í þær hefði verið lagt. Allt þetta
er nú svo afdrifaríkt fyrir alla fraintiðarheill vora, að
ég verð að fara um það nokkrum frekari orðum, þótt
þau auðvitað séu nokkuð í lausu lofti, þar sem um fram-
tíðarmöguleika eina er að ræða.
Sjávarafurðir þær, sem út eru fluttar, eru flestar
þannig úr garði gerðar, að ekki er unnt að auka verð-
mæti þeirra að miklum mun. Fiskurinn, sem út er flutt-
ur, er því nær allur verkaður og þurkaður i landinu. Ef
til vill mætti sjóða nokkuð af fiskmetinu niður og auka
þannig verðmæti þess, en það mundi þó aldrei nema
stórupphæðum. En sennilega mætti gera lýsið svo úr
garði, ef kunnáttu og tilfæringar allar skorti ekki, að
það yrði að góðu meðalalýsi og mundi það stórum auka
verðmæti þeirrar vöru. Gerum því ráð fyrir, að meðal
útflutningur sjávarafurða gæti haldizt í 40—50 mill.
króna eins og hann var árin 1920 og 23, og að sú upp-
hæð muni læplega vaxa að verulegum mun, nema farið
sé að frysta og sjóða niður í stórum stíl og markaður
fáist fyrir þá vöru í útlöndum.