Menntamál - 01.12.1937, Side 39

MENNTAMÁL
197
ingar við þvi að flytja boðskap friðarins i skólunum?
Svarið liggur beint við.
Einn, ekki ómerkur þáttur í baráttunni fyrir liugarfars-
breytingu gagnvart friðarmálunum og' samvinnu þjóðanna
er vinna sú sem víða er i það lögð um þessar mundir, að
umsemja kennslubækur í sagnfræði á þann bátt, að úr
þeini séu felldar allar rangfærslur og óvinveitt ummæli í
garð annarra þjóða. Það er t. d. talið, að mikill sigur liafi
nnnizt í þessum efnum i suinar, þegar samkomulag náð-
isl milli Frakka og Þjóðverja um þessi mál. Alþjóða-
bandalag kennara hefir mjög beitt sér fvrir þessu málefni
og átti t. d. fúlltrúa, George Lapierre, í þýzk-frönsku-
samninganefndinni. Á hverju einasta þingi Bandalagsins
hafa friðarmálin verið tekin til rækilegrar meðferðar frá
ýmsum sjónarmiðum. Ilin uppeldisfræðilegu sjónarmið
liafa þó ætíð verið þyngst á metunum.
Ein mesta eldraunin, sem Bandalagið hefir gengið í
gegnum, var á þinginu í Santanter á Spáni árið 1933. Þá
var þýzka kennarasambandið nýlega leyst upp að boði
stjórnarvaldanna, og leiðtogar þess og fulltrúar í útlegð
eða dauðir. En nýr, nazistiskur félagskapur, sem allir
starfandi kennarar í landinu voru skyldir að ganga i,
bafði sent fulltrúa á þing Alþjóðabandalagsins. Hinir
J;ýzku sendimenn gerðu kröfu til að fá réttindi sem full-
trúar, en leikar fóru svo, að þeir urðu, eftir allliarð-
orðar kappræður, að bverfa burt af þinginu, sem kvað
upp þann úrskurð, að fulltrúaréttindi fengju þeir engin,
þar sem þeir væru ekki réttkjörnir fulltrúar liins
þýzka sambands, er verið hefði áður í Bandalaginu. En
samúðarkveðjur voru samjjykktar til binna fjarverandi
þýzku félaga. Síðan liafa þýzkir fulltrúar ekki mætt á
þingum Bandalagsins.
Um starfsemi Bandalagsins til albliða eflingar skóla og
menningar mætti margt segja, en fáein orð verða að nægja
að sinni. Eg vil einkum benda á, hve mikla áherzlu Jiað