Menntamál - 01.12.1937, Qupperneq 71

MENNTAMÁL
229
in eingöngu eí'tir prófunum, en það leiðir aftur til þess
skaðræðis, áð prófin verða markmið kennslu og náms.
Annað verkefni námstjóranna væri að stofna til upp-
cldislegra tilrauna og stjórna þeim. Eins og vikið er að
liér að framan, þá erum við Islendingar langt á eftir tím-
anum í kennslumálum, livort sem miðað er við aðrar,
þjóðir eða okkar eigin atvinnu- og menningarhætti. Virð-
ist svo sem þörfin á róttækum breytingum á kennslu-
háttum sé orðin svo brýn og knýjandi, að naumast er
hugsanlegt að öllu lengur verði á móti spornað. En öllum
mun skiljast, að liarla mikils er um það vert að breyting-
arnar verði gcrðar í sem fyllstu samræmi við þarfir is-
lenzks þjóðlifs og íslenzkrar bernsku. Bezla tryggingin
fyrir því, að svo megi verða er sú, að vitrustu og mennt-
uðustu kennurum landsins gefist kostur á að gera tilraun-
ir og að breiða út þær aðförðir og þá starfshætti sem be^t
reynast. Þesshátlar tilraunir þarf eigi siður að gera i
sveitum og smáþorpum en í kaupstöðum.
Eitt aðalviðfangsefni eftirlitsmannanna ætti að vera
það, að kenna kennurunum. í flestum menningarlöndum
hafa kröfur þær, sem gerðar eru til menntunar kennara,
vaxið mjög hin síðari ár. Þær hafa aukizt að sama skapi
sem uppeldisvísindunum hefir fleygt fram. Viðast hvar
liafa kennaraskólarnir gömlu orðið að vikja alveg fyrir
háskólastofnunum, eða þá, að þeir liafa verið skipulagðir
að nýju. Hér heí'ir nú verið byrjað, þótt í smáum stil sé,
á því siðartalda. Og væntanlega verður þess ekki langt að
l)iða að íslendingum, eins og öðrum þjóðum, skiljist það,
að hkami og sál barnsins er hið flóknasta og viðkvæmasta
rannsóknarefni og jafnframt dýrmætasti f jársjóður liverr-
ar þjóðar. Þegar almenningur hefir gert sér fulla grein
fyrir þessu, þá mun það ekki þykja sæmilegt, að minni
menntunarköfur séu gerðar til barnakennara heldur en
t. d. til lögfræðinga og presta. Sennilega líður nú þó, þvi
miður, nokkur tími þangað til íslenzk kennaracfni fá á-