Menntamál - 01.12.1937, Side 78

236
MENNTAMÁL
Gunnar M. Magnúss: Suður heiðar. Saga
frá Lyngeyri.
Gunnar M. Magnúss er áður þekktur að því, að geta skrifað
skemmtilega fyrir börn. Börnin hafa tekið sumum fyrri bóka
hans með mikilli ánœgju og sótzt eftir að lesa þær. Nægir því
til sönnunar að benda á, að fyrsta útgáfa af „Börnunum frá
Víðigerði", seldist upp á örstuttum tíma og önnu útgáfan er ná-
lega uppseld.
Þessi nýja bók Gunnars hefir ýms beztu einkenni „Barnanna
frá Víðigerði“. Hún er fjörlega skrifuð, og viðburðarík, stí 11 og
efni við hæfi barna og unglinga, en þó skemmtileg og gagnleg
fullorðnum. En „Suður heiðar“ tekur hinum fyrri bókum G.
M. M. langt fram um margt. Efnið er tekið fastari tökum, frá-
sögnin raunhæfari og sannari, hógværari, en þó áhrifameiri og
kröftugri.
Er ég í engum efa um, að þessi bók G. M. M. er meðal þess
allra bezta, sem skrifað befir verið á íslenzku fyrir börn og'
unglinga. Og ekki kæmi mér á óvart, þótt hún yrði i'yrr eða
síðar þýdd á erlend mál. Hitt er víst, að íslenzk börn munu lesa
’hana hugfangin sér til aukins þroska.
Ég myndi óska mínum börnum meira af svipuðu lesefni og
„Suður heiðar“ iiefir að flytja. Vænti ég, að fleiri foreldrum,
sem kynnast bókinni, fari svo, og gjaldi G. M. M. þakkir fyrir.
S. Th.
Vertu viðbúinn. 15 drengjasögur. Aðalsteinn Sigmunds-
son hefir samið og þýtt. Útgefandi: ísafoldarprent-
smiðja h.f. 1937.
Bók þessi er nýkomin út. Nafnið, vertu viðbúinn, er einkunnar-
orð skátanna. Ein sagan í bókinni heitir þessu nai'ni, en allar
eru þær í ætt við skátahreyfinguna, eða a. m. k. sprottnar úr
samskonar jarðvegi. Enda er höfundurinn skátaforingi, og einn
þeirra manna liér á landi, sem bezt virðist hafa kynnt sér og
skilið uppeldishugsjónir liins snjaila æskuleiðtoga, Baden Powells.
Sannir skátar eru náttúrudýrkendur og elska útilif. Þeir leggja
gjarna land undir fót, á fáförnum slóðum, mcð nesti og tjald á
baki. Á kvöldin er kveikt bái nærri tjaldstað, sezt að snæðingi
og sagðar sögur. — Drengjasögurnar 15 í bókinni hans Aðal-
steins eu einkar vel tii þess fallnar að vera sagðar við elda
úti i skógi eða í lækjarhvammi uppi til fjalla. Og trúað gæti ég,