Menntamál - 01.12.1939, Qupperneq 37

MENNTAMÁL
163
1. Fyrsti og mesti kostur bókarinnar er sá, að hún ætlar
talnasviðinu upp að 20 (frá 0) ekki minna en 145 æfinga-
stundir. Þetta ætti að benda kennurum rækilega á að
vanda fyrstu kennsluna og hlaupa þar ekki yfir á hunda-
vaði. í samræmi við þetta, eru allmörg dæmi í bókinni, og
þó þannig sniðin, að þau taka hverfandi lítinn tíma hverr-
ar kennslustundar, og gefa nægt tóm til frjálsara starfs.
2. Bókin er prýdd allmörgum skemmtilegum myndum.
Þær gera hana aðlaðandi fyrir börnin, og benda auk þess
á ýms góð efni til stærðfræðilegra athugana. Það getur leitt
einhvern til lífrænna starfs en áður.
3. Fyrstu dæmin eru prentuð með skrifletri.
Og þessir þykja mér verstir brestanna:
1. Myndirnar eru flestar afgerðar. Þær laða fæstar
börnin til að teikna sjálf, og því síður gamlan og stirðan
kennarann. En i stærðfræðistundum eiga slikar myndir
bezt heima á töflunni og blöðum barnanna, þótt betra sé
að hafa þær í reikningsbókinni heldur en hvergi. Myndirn-
ar hefðu þurft að vera einfaldari og gleggri en flestar
þeirra eru, helzt strikamyndir (líkt og í „Gagn og gaman“)
og einföldustu litmyndir.
2. Þótt allsstaðar í bókinni sjáist viðleitni til skipulegs
dæmavals, hefir sú viðleitni of lítinn árangur borið, svo að
dæmavalið er allt of handahófskennt. — Engin tala, ekki
ein einasta, er krafin til mergjar, hvað þá að þær séu
það allar.
3. Þrátt fyrir myndirnar, sem óneitanlega benda til
raunsæi, varast bókin vandlega að vekja á nokkurn hátt
stœrðfrœðilega skynjun nemenda. Þar er engin máleining
sýnd (nema peningar, sem eru harðla óstærðfræðilegur
mælikvarði), né nokkuð það, sem hvatt gæti og hjálpað til
nokkurskonar mælinga eða skipulegrar skoðunar á gildi
stærð og fjölda. Jafnvel fingurnir eru of skynjanlegir
hlutir, svo að í byrjun bókarinnar eru hárfín strik notuð
til talningar. Hér virðist hjátrúin á nauðsynlegt innihalds-
n*