Menntamál - 01.12.1939, Qupperneq 49

MENNTAMÁL
175
því, serrt þið sjálf vinnið að að vernda, og sem oss öllum er
kœrt og nauðsynlegt í lifsbaráttu vorri.
Þá vil ég snúa mér að 2. lið starfsskrár ungliðadeildanna,
en það er: Hjálparstarfsemi og fórnfýsi við systkini og jafn-
aldra. Flestum mun vera sérstök nautn í tilfinningunni um
það að geta hjálpað þeim, sem hjálpar eru þurfi. Þeim
manni er eitthvað undarlega farið, sem sneyddur er þeirri
tilfinningu og víst er það, að hann fer mikils á mis. Hugsið
þið ykkur, á hve ótrúlega margan hátt er hægt að hjálpa og
gleðja. Slíkt er hægt að gera af sára litlum efnum, ef hugur
og hjarta fylgir máli. Við skulum bara hugsa okkur bróður
eða félaga, sem liggur á sjúkrahúsi og við færum honum
lítinn poka af sælgæti eða ekki nema snotran blómvönd.
Á slíkum stundum fer hlýr straumur þakklætis og vináttu
bæði um þiggjanda og veitanda, og við færumst nær hvor
öðrum. Eða tökum fátækan leikfélaga, sem við eigum kost
á að veita aðstoð okkar. Við skulum reyna að gera okkur
í hugarlund lítið dæmi. Félaga okkar langar til að fara
og sjá bíómynd eða að komast á einhverja barna-skemmt-
un, en foreldrar hans geta ekki veitt honum það sakir fá-
tæktar. Hvað myndi geta glatt meira við slíkt tækifæri
heldur en það, að einhver félagi hans gerði honum þetta
kleift? Slíkt treystir vináttuböndin og eykur á vellíðan
beggja. En fara verður að með fullri nærgætni og varúð,
því að barnssálin er viðkvæm og létt að særa hana.
Ég hefi verið að segja í nokkrum atriðum frá starfinu,
sem undir þennan lið heyrir og þykir þvi rétt að drepa
á starfsemi einnar ungliðadeildar í Noregi á þessu sviði.
Þessi deild er starfandi í Bergen, og í henni eru um 300
unglingar. Ár hvert í desember hefir deildin bazar þar í
borginni, en ungliðarnir sjálfir leggja til sölumunina, sem
þeir búa til í heima-húsum. Oftast nær er mjög góður
hagnaður af þessari litlu sölubúð þeirra, og honum verja
svo ungliðarnir, í samráði við kennara og skólastjóra handa
þeim félögunum, sem báglega eru staddir, nokkrum hluta