Menntamál - 01.03.1955, Qupperneq 17

MENNTAMÁL
9
ir, að það eigi að leggja þær niður og stefna fremur að
því að hafa hjálparbekki við almenna skóla. Það virðist
mjög hæpið, að rétt sé að taka treggáfuð börn úr því um-
hverfi, sem gefur þeim færi á að umgangast vel gefin
börn og koma þannig í veg fyrir, að þau geti eignazt
skólafélaga úr þeirra hópi. Vel má vera, að eðlilegt sé og
þroskavænlegt fyrir þessa aðila að starfa saman í ýmsum
þáttum skólastarfsins t. d. í leikjum, ferðalögum og fé-
lagslífi. Hinir gáfuðu og treggáfuðu einstaklingar hljóta
ávallt að hafa nokkurt samband utan skólans og einnig
síðar á lífsleiðinni. Óvíst er því, að skólinn geri rétt í því
að hindra eða tefja þau samskipti. Hitt er annað mál, að
ekki er nauðsynlegt að setja treggáfuð og greind börn
saman í starfshóp eða deild, þótt þeir skólamenn séu til,
sem telja mikla sundurgreiningu eftir greindarstigum
varhugaverða.
Þótt hjálparbekkjanafnið þætti fara vel á Norðurlönd-
um í upphafi, lætur það nú ekki vel í eyrum, hvorki hjá
börnum né fullorðnum. Það er orðið hnjóðsyrði í munni
barna, og margri móður veldur það sársauka að eiga barn
sitt í hjálparpekk. Vilja margir leggja þetta nafn niður
og finna nýtt og betra nafn á þessar deildir. Hins vegar
virðist engum hafa komið það til hugar að hætta að
kalla þessar deildir sérstöku nafni, en einkenna þær á
sama hátt og aðrar deildir skólanna. Sá háttur hefur verið
á hafður hér á landi, og veit ég ekki annað en það hafi
gefizt vel.
Við barnaskólana í Reykjavík og sjálfsagt víðar hér
á landi hefur um langt árabil verið margt af þessum
hjálparbekkjum, þótt þeir hafi aldrei verið nefndir svo.
Þeir hafa borið sömu heiti og aðrir bekkir. í einum skóla
heitir ef til vill lakasta deild 12 ára barna 12-A, í öðrum
12-B og í þeim þriðja 12-C o. s. frv. í næsta aldursflokki
getur bókstafaröðin verið allt önnur. Stundum ræður
hending, hvern bókstaf lakasta eða duglegasta deildin