Menntamál - 01.03.1955, Blaðsíða 20

12
MENNTAMÁL
Heiðruðu samkomugestir!
Þessa virðulegu og ágætu gjöf til barna- og miðskóla
Ólafsfjarðar leyfi ég mér að þakka Birni Stefánssyni og
öllum þeim öðrum, sem hér hafa átt hlut að máli.
Ég vil einnig leyfa mér að þakka fyrir hönd fyrirrenn-
ara míns, Gríms Grímssonar, þá virðingu, sem þið sýnduð
honum og sýnið honum nú látnum með þessum minnis-
varða, sem þið reisið honum hér.
Það eitt skyggir á gleði mína og vafalaust ykkar fleiri,
að okkur skyldi ekki auðnast að framkvæma þessa at-
höfn, meðan hann var enn á meðal okkar og gat hryggzt
og glaðzt eins og við.
Hitt er þá til bóta, að honum var kunnugt um, að þetta
brjóstlíkan var gert með það fyrir augum að setja það
upp innan veggja þessa húss.
Það virðist vera eitt af lögmálum þessa lífs, að fáir
eða engir hljóta fulla viðurkenningu verka sinna, fyrr
en þeir eru horfnir fyrir fullt og allt af sjónarsviði okkar.
— Það mun einnig verða hlutskipti Gríms Grímssonar.
Þegar maðurinn er genginn, lifir eftir minningin ein,
og í henni sjáum við e. t. v. bezt persónuleikann sjálfan.
„Deyr fé
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama,
en orðstír
deyr aldregi,
hveim sér góðan getur.“
Svo segir í Hávamálum, og þau sannindi munu ávallt lifa.
Brjóstlíkan þetta mun um ókomin ár bera vitni um
góðan orðstír Gríms Grímssonar. Það mun vekja hjá
okkur, samtímamönnum hans, þægilegar minningar frá
samverustundunum við hann, þennan hjartahlýja mann,