Menntamál - 01.03.1955, Blaðsíða 30

22
MENNTAMÁL
og ætti öllum, hverjum á sinn hátt, að vera fengur að
væntanlegum niðurstöðum.
Loks skal það tekið fram, að úrvinnsla af þessu tagi
hefur takmarkað svið.
Not hennar eru þegar bezt gegnir, einkum í því fólg-
in að gera mönnum ljóst með nokkurri nákvæmni og
öryggi, hvernig sakir standa og benda á veilur og vand-
kvæði. Hún getur á engan hátt komið í stað skipulegra
rannsókna á sviði fræðslumála né hagnýtra leiðbeininga í
kennslustarfinu sjálfu. Iiins vegar gæti hún orðið mikil-
væg til leiðbeiningar um val verkefna af því tagi og styrk-
ur forráðamönnum skólanna í starfi þeirra og síðast en
ekki sízt komið kennurunum sjálfum að notum. Það virð-
ist stundum gleymast, þegar um þessi mál er rætt, að
nemandinn og kennarinn skipta mestu máli. Fyrir þá og
þeirra vegna er skipulagið og hvers konar tæknileg vinnu-
brögð, sem beitt kann að vera í kennslunni sjálfri eða á
annan hátt. Með engu móti mega fyrnast þau sannindi,
að það, sem mestu skiptir í kennslustarfinu, er hinn lif-
andi veruleiki í samskiptum nemanda og kennara, fyrst
og fremst fyrir þessa aðila sjálfa sem menn, en einnig
til að tryggja námsárangur. En þessi samskipti eru nú á
dögum af nauðsyn orðin svo kerfisbundin og margslung-
in, að hætt er við einhæfni og leiðindum. Kennaranum
er því þörf allrar þeirra fræðslu og hvatningar, sem
unnt er að láta honum í té. Af þeim toga virðist mér verk-
efni það, sem hér hefur verið drepið á.