Menntamál - 01.08.1962, Side 64

154
MENNTAMÁL
ódýrari ferðalög, kvikmyndir, skuggamyndir í heimahús-
um, útvarp, myndskreytt tímarit, o. s. frv. Skólarnir hafa
ekki ennþá tekið upp notkun þeirra tækja til kennslu svo
nokkru nemi, aftur á móti hafa sum þeirra nú um skeið
verið notuð til skemmtunar, svona einu sinni á hálfum
mánuði fyrir hvern bekk í barnaskólum. En þessi notk-
un tækja og aðferða, eða öllu heldur misnotkun þeirra,
er alls ekki til þess fallin að draga úr ástæðunni fyrir
námsleiða.
Einu sinni að loknum fyrirlestri um myndanotkun í
kennslustund, sagði ungur kennari við mig: ,,Ég skil ekki,
hvað þú getur haft á móti því að sýna skemmtimyndir
með fræðslumyndum. Mér finnst æskilegast að skemmta
börnunum, en láta þau læra um leið.“
1 fljótu bragði virðist þetta ágæt skilgreining á skemmti-
legu námi, en sé betur að gáð, er grundvallarhugsunin
röng og einmitt til þessarar hugsanavillu á margskonar
misnotkun kennslutækja og aðferða rót sína að rekja. Þar
með erum við líka komin að höfuðástæðunni fyrir náms-
leiða. Skólinn hefur keppt við lífið á röngum vettvangi. í
staðinn fyrir að keppa að því að gera skólanámið skemmti-
legra en það nám, sem fer fram utan skólans, hefur verið
reynt að kenna með skemmtiatriðum, sem hljóta að vera
langtum lakari en þau skemmtiatriði, sem annars staðar
er að fá. Röng notkun kennsluaðferða er ekki einungis
gagnslaust rjál, heldur beinlínis skaðleg. Viðhorf nem-
andans til kennslunnar verður neikvætt, og það viðhorf
tengist auðveldlega skólanum í heild sinni og síðan öllu
námi.
Þekkingarþrá er eiginleg öllum mönnum. Eðlislæg for-
vitni rekur heilbrigt barn til að leita sér upplýsinga um
allt það, sem því má að gagni koma. Þegar í skólann kem-
ur, þarf að vekja námsþrána á sama hátt og hún vaknar
sjálf í lífsbaráttunni, þ. e. a. s. með því að sýna fram á
nauðsyn, gera nemandanum grein fyrir, hvert gagn og