Menntamál - 01.08.1962, Blaðsíða 103

menntamál
193
starf, ef allt námsefni skólans væri ekki svo skýrt afmark-
að milli ára. Þá væri miklu auðveldara að haga starfinu,
eftir því sem við ætti hverju sinni, og það mundi örugglega
hafa í för með sér aukinn áhuga.
Ef ekki er um að ræða nein ný verkefni, sem eru á
dagskrá, er jafnan beðið um að fá að halda áfram með
næsta land eða einhvern næsta kafla sögunnar. Náttúru-
fræðin býður oft fjölda ágætra verkefna, þegar snöggar
breytingar verða í ríki hennar haust og vor og nemendur
hafa fundið eitthvað sérstakt eða gert einhverjar athug-
anir, sem þeir vilja koma fram með.
Nemendurnir velja verkefni sín á sameiginlegu áhuga-
sviði og vinna yfirleitt að þeim í hópum. Algengara er 1
telpnabekkjum en drengja, að hver hópur velji sama verk-
efnið. Einstaklingslegur áhugi veldur því ósjaldan, að
drengur velur annað verkefni en hópurinn. Hafi félagi í
öðrum hópi eða kannske heill hópur valið hliðstætt verk-
efni, vinnur hann með sínum nýju samstarfsmönnum ann-
aðhvort þannig, að greiðar samgöngur eru á milli þeirra
eða þá að hann flytur til hinna, meðan samstarfið stendur
yfir. Þegar því er lokið, fer hann aftur til síns gamla hóps.
Hvort sem heldur er, er hér vissulega um hópvinnu að
ræða.
Hin félagslegu tengsl eru mjög breytileg. Nemendurn-
ir eru forvitnir og vilja gjarna vita, hvað félagarnir eru
að vinna og hvernig þeir vinna. Eru þeir kannske með eitt-
hvað, sem er sérstaklega skemmtilegt? Ýmsir vilja fúslega
sýna það, sem þeir eru að vinna, og hvernig þeir vinna við
verkefnið sitt. Sá, sem finnur upp eitthvað nýtt og spenn-
andi, dregur gjarna til sín athygli þeirra, sem næstir sitja.
Ef til vill sýnir einhver það, sem hann hefur skrifað til
þess að segja bekknum frá, eða leggur fram teikningu, sem
hann hefur gert til þess, að félagarnir geti athugað það
og dæmt. Og oft má heyra óblandið hrós um það, sem
sýnt er.
13