Menntamál - 01.08.1962, Blaðsíða 98

188
MENNTAMÁL
Með flokkamynduninni hefur lífrænn kraftur komið
inn í starfið, mikilvægur, félagslegur uppeldisþáttur.
Fyrsta samkenndin takmarkast venjulega við félagana
innan sama hópsins. En smám saman veitir maður at-
hygli áhuga, sem er sameiginlegur fyrir alla hópana, og
að hver er öðrum háður.
í einni af bekkjadeildum mínum var tekin upp sú
regla, strax og hópar höfðu verið myndaðir, að láta einn
félaga sækja heimildir og efni fyrir hvern hóp. Á þann
hátt var hægt að komast hjá þrengslum og óreglu, sem
jafnan varð, þegar allir þustu fram. Dag nokkurn, þegar
Leifur sótti bækur fyrir sinn hóp, tók hann með sér eins
margar lánsbækur1 og hann gat. Lánsbækurnar voru
eðlilega taldar skemmtilegri en lesbækur skólans. Þær
voru börnunum ekki eins vel kunnar og höfðu oft að
geyma spennandi frásagnir. Því miður voru þær ekki svo
margar, að hver nemandi gæti fengið eina. En í hóp
Leifs áttu allir að fá þær, og sjálfur hafði Leifur um
þrjár að velja. Það var vissulega ekkert undarlegt, þó
að þetta vekti óánægju. „Lítið á Leif!“ sögðu ýmsir.
„Sjáið þið, hvernig hann hagar sér! Ætlar hann að lesa
margar bækur samtímis?" „Og svo ætla þeir allir í sama
hópnum að taka lánsbækur, þó að þær séu ekki handa
nærri því öllum í bekknum,“ hélt einn áfram. Leifur og
félagar hans urðu á báðum áttum. Árni stóð upp, skilaði
sinni bók og tók lesbók í staðinn. Hún var til í nægilega
mörgum eintökum. Hann krafðist þess, að Leifur skilaði
aftur öllum þeim bókum, sem hann þurfti ekki að nota.
Og auðvitað varð Leifur að láta undan hinni almennu
kröfu bekkjarins. Sneypulegur á svip skilaði hann auka-
bókunum, sem síðan voru teknar af öðrum. Engan lang-
aði til að komast í sömu aðstöðu og Leifur, og upp frá
]) Skemmtilegar bækur, sem snertu viðkomandi námsefni (áhuga-
svið) og fengnar höfðu vcrið að láni frá skólabókasafninu.