Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.06.1919, Side 67

Skírnir - 01.06.1919, Side 67
Skírnir] Lækningar fornmanna. 161 iim meinsemdum, eða til að ná út beinflísum, sem stungist ihöfðu inn í heilann. Aðrir halda að þetta hafi verið til- raun til að lækna geðveiki, hleypa út illum öndum. Hvernig þetta hefir atvikast vitum við ekki, en víst er >um það, að þegar fyrst fara sögur af forfeðrum vorum, J)á hefir þessi lækningaraðferð verið löngu fallin í gleymsku. ■En einkennilegt er og eftirtektavert, að til skamms tíma ihefir þessi sama aðgerð tíðkast meðal villiþjóða á Suður- ihafseyjum og í Afríku. Þegar Evrópumenn komu fyrst til þeirra, voru þessar þjóðir enn á Bteinaldarstigi og frömdu þessar aðgerðir með svipuðum áhöldum og fundist hafa frá tímum steinaldai’þjóðanna norrænu. Annars er það af elztu lækningum forfeðra vorra að segja, nð þær hafa verið á svipuðu stigi og enn tíðkast meðal villiþjóða víðsvegar í • löndum. En hjá þeim eru lækningar veujulega í höndum seiðmanna eða galdra- manna. Einn eða fleiri slíkir karlar eru í hverju bygðar- lagi (t. d. nhaman hjá Indiánum, angekók hjá Grænlend- ingum). Þeir eru bæði prestar og læknar í senn. Þeir ■einir hafa áheyrn guðanna og gerast því milligöngumenn milli guða og manna. Þörfin kallar þá og æfingin útvel- ur þá. Með bænagerðum, formælingum, göldrum ogfórn- færingum reyna þeir að bægja burtu illum öndum og að- steðjandi böli. Sjúkdómarnir illum öndum að kenna. — ■Smám saman myndast sérfræðingar meðal seiðmanna. Verða sumir eingöngu prestar, aðrir spámenn, þriðju læknar o. s. frv. Atkvæðamestir og áhrifamestir eru þeir sagðir, sem að náttúrufari eru skygnir eða ófreskir. Hinir kákarar allfiestir. Fornaldarritin og sögur vorar sýna, að svona hefir einnig verið hjá forfeðrum vorum í heiðni. Þá var það algeng trú, að með göldrum mætti bæði vekja upp drauga og kveða þá niður. Og eins mætti bæði sýkja menn og lækna þá með göldrum. Galdur er dregið af sögninni að gala, þ. e. syngja eða kveða. Og hafa galdrarnir verið fólgnir í því að syngja ýms ljóð, sem við áttu. í Hávamálum telur Óðinn upp •seytján galdraljóð, sem hann kunni: 11
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.