Skírnir - 01.06.1919, Blaðsíða 107

Skírnir]
Ritfregnir.
20E-
raiaskilning, vil eg hór segja aftur það, Bem eg hef aagt um Huldu
annarstaðar fyrir mörgum árum, að við lestur rita hennar mega
menn ekki gleyma því, að sólargeislinn er jafn-sannur og jafn*-
raunverulegur, sem regnskúrir eða renningskóf. Eða eru vorar
beztu og göfgustu hugsanir og tilfinningar ósannari, en hrossaprang
það og sölutorgshávaði, sem oft vill bera mest á í daglegu lífi?
Má ekki jafnt lýsa hinu fyrra, sem hinu síðara?
Og eg minnist orða Lao-tse, hins óviðjafnanlega, að hið mjúka
og þýða er í vexti og hefir lífið fyrir sór, en harka og stirðleikl
eru einkenni elli og dauða.
Hulda er lífsins megin.
Jakob Jóh. Smári.
Udvalgte islandske Digte fra det nittende Aarhundrede; ind—
ledede, oversatte og forRynede med Noter af Olaf Hansen; udgivet
af Dansk Is'andsk Samfund, Gyldendalske Boghandel Nordisk For-
lag. Kbh. og Kria 1919.
Bilið er oft svo örskamt milli leirs og listar, að ekki þarf að-
hagga orðalaginu nema sáralítið, svo að blærinn verði allur annar
og gullfagrar línur að markleysn einni. Svo hárfínt og innilegt er
sambandið milli máls og efnis, orðs og anda í fögrum ljóðum.
Það þarf þýtt og varfærið handbragð, orðauðgi og næman
smekk til þess að þýða kvæði. Og sérstaklega verður þýðarinn að
hafa andlegan skyldleika við frumskáldið, ef hann á að geta tekið-
hugsun listaljóðsins, losað af henni formið, sem snillingshöndin hefir
felt um hana, búið hana að nýju og skilað henni heilli og frjálsrir
með sama svip og sömu tign, yfir á annað, oft fjarskylt mál. Þyð-
arinn verður að geta samstilt sál sína því skapi, sem hefir
fylt skáldið á fæðingarstund ljóðsins, — andi kvæðisins verður að
koma yfir þýðarann. Því mark hans er að finna hvernig skáldið'
myndi hafa ort ljóðið, ef tunga þýðarans hefði verið mál þess.
Danska skáldið Olaf Hansen hefir unnið djarft og vandamikið
verk með þýðingum sínum. Hann hefir unnið það af ást til fs-
lenzkra bókmenta, og löngun til þess að sýna frændþjóðum vorum
nokkuð af dýrustu auðæfum íslenzks anda. Þjóð vor hefði vart
getað óskað sór betri greiða af útlendum andans manni.
Það væri ranglátt að búast við þýðingunum gallalausum. Þær
eru milli 60 og 70 og eftir mörg skáld og ólík. Það er hægðar--
leikur að finna dæmi þess, hve hætt er við að hugsun ’jóðsins, þótt-