Skírnir - 01.06.1919, Blaðsíða 71

Skírnir]
Lækningar fornmanna.
165
gerður var að Hrúti Herjólfssyni, að einn soua hans beið
bana af. Hrútur náði i seiðmanninn og hyski hans og
barði það grjóti í hel, »ok var ger at þeim dys ór grjóti
ok sér þess merki ok heitir þar Skrattavarði*.
I Þorfinns sögu Karlsefnis (3. kap.) er ágæt lýsing á
seiðkonu og seið þeim, sem bún framdi. Má af því fá
góða hugmynd um, hve mikinn átrúnað menn lögðu á
galdra og spár og hve mikla virðingu menn báru fyrir
þeim, sem kunnu til slikra hluta. Hallæri mikið var þá
í Grænlandi og var seiðkonan fengin til að efla seið og
spá hve nær batna mundi.
»BýSr Þorkell spákonunni heira, ok er henni þar vel fagnat, sem
siðr var til, þá er við þess háttar konura skyldi taka. Var henni
búit hásæti, ok lagt undir hana hægindi; þar skyldi í vera hæusna
fiðri, — — — var hon svá búin, at hon h»fði yfir sór tnglaniöttul
blán ok var settr steinum alt í skaut ofan; hon hafði á hálsi sór
glertölur, ok lambskinnskofra svartan a hofði (k við innau katt-
8kinn hvít, ok hon hafði staf í hendi ok var á knappr; — — —
hon hafði um sik hnjóskulinda, ok var þar á skjóðupungr luikill,
ok varSveitti hon þar í töfr sín þau er hon þurfti til fróðleiks at
bafa; hon hafði á fótum kálfskinnsskúa loðna, ok í þvengi langa,
ok á tinknappar miklir á endanum; lion hafði á höndum sér katt-
skinnsglófa, ok váru hvítir innan ok loðnir. — — Hon var fámálug
um alt. — — Henni var ger grautur af kiSjamjólk ok matbúin
björtu ór öllum kykvendum, þeim er þar váru til; hon hafði mers-
ingarspón ok kníf tanuskeftau, tvihólkaðan af eiri, ok var brotinn
»f oddurinn«.
Eftir að hún hefir matast, vill Þorkell, bóndinn, fara
að leita frétta hjá henni, en hún vill ekkert segja fyr en
morguninn eftir, er hún hefir sofið um nóttina. — Þá læt-
ur hún reisa svonefndan seiðhjall eða pall háan, þar sem
hún ’sezt upp. Síðan vill hún fá konur sér til aðstoðar,
sem kunni fræði þau er Varðlokkur hétu. Konurnar slá
síðan hring um hjallinn og syngja nú hátt og snjult kvæð-
ið Varðlokkur. Nú er svo að sjá á sögunni sem þetta
(sennilega magnaða og mergjaða) kvæði hafi ásamt söngn-
um dáleitt hana og blásið henni andagipt i brjóst, því að