Skírnir - 01.12.1920, Qupperneq 32

254
Kínverjinn.
[Skírnir
drottin ykkar, þá sitjið þið í mestu makindum með skó á
fótum, hallið ykkur aftur á bak bálfsofandi, og leggið að
siðustu fram peninga, sem í svipinn, að minsta kosti, hlýt-
ur að draga hugann frá guði. Og þetta er að eins lítið
dæmi af mörgum þúsundum, sem sanna að þið eruð enn
þá harla skamt komnir á braut menningarinnarc.
»Ekki skal eg þrátta um þettac, sagði eg; »en margt
mætti líka að ykkar siðfræði finna, ef alt væri vel at-
hugaðc.
»Satt er þaðc, sagði Sell Lung mjög alvarlegur á
svipinn, >að við, gulu mennirnir, erum enn börn við móð-
urknén; en hitt er líka dagsatt, að þið, hinir hvítu menn,
eruð ekki farnir að ganga, og skríðið því enn á fjórum
fótum á gólfinu«.
Og mér sýndist napurt háðsbros leika um varir hans
um leið og hann sagði síðustu orðin.
»En þetta er mín gullna regla«, sagði Sell Lung,
þegar hann var að fara af stað, »og það var hið háleitasta
markmið mannsandans, sem hinn mikli meistari Laó-tse
þekti: að veraþeimgóður, semerugóðir, og
vera þeim líka góður, semekkierugóðir,
því að þá verða að lokum allir góðir«.
Nokkru síðar spurði hann mig að þvi, hverrar þjóðai'
maður eg væri.
»Eg er fæddur norður á íslandic, sagði eg.
»Nú! Ertu fæddur þar? Eg hélt að þú værir Norð-
maðurc.
»Þú þekkir víst lítið til íslands?«
»Þú heldur að við Kínverjar séum mjög fáfróðir. En
við þekkjum alveg eins mikið til vestrænu þjóðanna sem
þið til hinna austrænu. Okkar menning er líka miklu
eldri en ykkar. Þegar þið voruð óvita börn, vorum við
farnir að draga til stafs. — Jú, eg þekki til íslands ofur-
lítið. Eg veit, að þ a ð er stór ís-klumpur með leir-klessu
að sunnanverðu og nokkurum eldgígum hér og þar. Eg