Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Blaðsíða 62

34
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON :
unni upp á loftið, en þar voru tvö herbergi. í öðru þeirra
svaf Gyðingurinn sjálfur, en móðir hans og tíu ára gömul
stúlka í hinni. Fleira fólk var ekki í húsinu. Á búðinni
sjálfri var stór gluggi, sem vissi að aÖalgötu þorpsins, og
var svo um hann búið, að ekki var hægt að opna hann,
nema að innan. Þjófurinn hafði því auðsjáanlega ekki
farið inn í búðina um gluggann— og ekki heldur reynt til
þess. En á búðinni voru tværdyr: fyrst aðal-dyrnar, sem
vissu að götunni, og dyr, sem farið var um úr búðinni og
inn í borðstofuna. Fyrir framdyrunum var traust læsing
og slagbrandur fyrir að innan; en um hinar dyrnar var
elcki eins vel búið, og mátti því opna þær með algengum
lykli. Svo voru eldhúsdyrnar: um þær var ekki traust-
lega búið; og eldhúss-gluggann og borðstofugluggann
mátti auðveldlega opna að utan og komast inn um þá.
Mönnum kom því saman um það, að líklegast væri,
að þjófurinn hefði farið inn utn eldhúsdyrnar, opnað innri
búðardyrnar með algengum lykli og kunnað aðferð til að
opna peningaskápinn og læsa honum (því að honum gekk
enginn lykill). Þetta þótti sennilegast. En í hinu skildi
enginn, hvað þjófnum gat gengið til þess, að taka að eins
þessa sérstöku upphæð, sem átti að fara í sparisjóðinn,
en snerta ekki annað, hvorki peninga né verðmæta muni.
Alt mögulegt var revnt til að hafa upp á þjófnum—
en allar tilraunir í þá átt voru alveg árangurslausar. Gyð-
ingnum þótti sárt að að missa svona mikla peninga, eins
og vonlegt var, en bar sig þó vel. Hann flutti nú pen-
ingaskápinn upp í svefnherbergið sitt, bjó vel og vandlega
um gluggann á herberginu, setti nj'ja og trausta skrá á
hurðina, og læsti dyrunum vandlega áður en hann fór að
hátta á kvöldin; þar að auki hafði hann hlaðna skamm-
byssu við hendina.og gat ekki trúað, að stolið yrði úr pen-
ingaskápnum í annað sinn.
Svo leið fram að jólum.
Verzlun Gyðingsins gekk vel—jafnvel betur en áður
—og um nýársleytið var hann búinn að græða svo mikið,
að hann gat á ný lagt hundrað dali til hliðar, og ætlaði
hann nú endilega að koma því fé á banka, eins fljóttt og
auðið vrði Hinn fvrsta mánudag í janúarmánuði ætlaði