Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Síða 101

ALMAEAK 1910.
73
oröið, einkum er fram liöu stundir, aö uppgangssamt
hefir oröiö, og sjóöurinn ekki digur er heim var komiö.
Þessar þreskingarferöir haldast þar viö enn í dag, og
hefir þessi og önnur kaupavinna dregið mjög hugi
manna frá heimastörfum og ræktun landsins, bygöar-
búum til mikillar vanblessunar, því þeir þurfa enn aö
kaupa utan sveitar nær allan fióðurbætir, hafra og
hveiti úrsigti, er þeim er sauðsynlegur til að fóðra
hesaa og naut. Hefir það ár eftir ár dregið út úr
bygðinni svo mörgum þúsundum dollara skiftir árlega.
Svo hefir þeim, er þetta ritar, verið sagt af gömlum
landnemum. að einn starfsairuasti bóndi bygðarinnar,
Stefán Björnsson frá Litlabakka, er áður er nefndur
hér að framan, hafi aldrei hvorki á frumbýlingsárunum
eða síðan farið burt úr bygðinni til vinnu. En hvar
sem hann gat fengið vinnu í bygðinni fyrstu árin, með-
an hann hafði eigi nóg að starfa við búið, vann hann
hjá öðrum, hvaða vinnu sem í boði var og hve lágt sem
hún var borguð. Launin voru á dag frá 25 cent og alt
að 75 cent. Hann vann oftast hjá nábúum sínum,
frönskum kynblendingum, og gekk að heiman að
morgni í vinnuna og heim að kvöldi, og hirti gripi sína
og gjörði ýms heimastörf á málum. Vann hann þannig
á einu missiri fyrir 2 kýrverðum. Hann hefir ætíð
búið einu farsælasta búi í bygðinni og er nú í góðum
efnum, og hagur hans hinn bezti. Hetir sannast á
honum íslenzka máltækið: “Holt er heimahvað”.
Þeir er í þreslcinguna fóru. uirðu að skilja konurnar og
börnin ('oftast flest ungj eftir heima með gripina.
Þegar heim kom var svo alt oft : óreiðu og haustverk
óunnin, þar á meðal að fara verzlunarferðir til Winni-
peg, til að sækja vetrarforðann, og stundum hafði að-
koman er heim kom orðið sú. að alt hefði verið brunnið
í sléttueldi, hefðu þeir fáu er heima voru ekki rétt
hjálparhönd til að verja hev og hýli fvrir eldunum. bví