Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1932, Síða 126

124
DROTTINN VAKIR.
Drottinn vakir, drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
BlíÖlynd eins og toezta móöir
ber hann þig i faömi sér.
Allir þótt þér aörir bregÖist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, — drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Löng þá sjúkdómsleiðin verÖur,
lífiö hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn læknar, — drottin vakir
daga og nætur yfir þér.
Þegar freisting mögnuð mætir,
mælir flátt í eyra þér,
hrösun svo þig hendir, bróöir,
■háðung aö þér sækja fer,
vinir flýja. — Æðrast ekki,
einn er sá, er tildrög sér.
Drottinn skilur, — drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Þegar æfiröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræöstu ekki, Hel er fortjald,
hinumegin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, — drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
S. Kr. P.