Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 16

16
sitt: „Klukkan er 8, jeg vil fá matinn minn hing-
að inn; jeg borða einsamall".
Hildur fór fram með barnið.
„Jeg skal koma inn til þín, þegar jeg er búin
að borða. Æ, góði frændi, má jeg ekki vera litla
stúlkan þín?“ sagði hún í dyrunum.
Hann stundi þungan. Þetta var bág sending!
Samt var litla skinnið einstaklega iagleg. En hvað
átti hann að gjöra við hana?
Hann hafðí ekki mikla matarlyst í þetta sinn,
og gleymdi alveg að kveikja í pípunni sinni að lok-
inni máltíð.
Að verða samferða heim! Hvar átti hann
heima?-----------
Að stundu liðinni var hurðinni lokið upp ógn
hægt og varlega, og lítið ljóshært höfuð gægðist
inn í herbergið: „Má jeg koma?
Hann játti því.
„Frændi, jeg skal vera þæg, ef jeg má vera
hjá þjer“. En hvað rómurinn var þýðlegur, en um
leið raunalegur. „Má jeg vera hjerna, frændi?"
Hann hafði ekki sagt <?itt orð um það, hvort
hún mætti vera eða ekki. — „Já, þú verður hjerna",
sagði hann svo.
„Góði frændi, jeg æt.la að vera góð, Við vei'ð-
um svo samferða heim til mömmu'. — Hún sett-
ist við hlið hans í legubekknum. „Nú skulum við
biðja kvöldbænina okkar. — Nei, þarna áttu svona
fallegan’hund! Má jeg klappa honum? Hvað heit-