Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 46

46
Hann sagði gömlum presti frá þessu, en bætti
við: „Jeg veit ekki, hvort það er Guð eða Djöfuíl-
inn, sem segir mjer það“.
„Það get jeg þá sagt þjer“, svaraði presturinn,
„Djöfullinn sendir oss aldrei í þeim erindum".
Svo fór Róberts til Lougher og frá því er
vakningin talin. — —
En hver er þessi Róberts og hvernig er vakn-
ingin? spyr líklega einhver.
Rúmsins vegna verður reynt að svara hvoru*
tveggju með fáum orðum.
Evan Róberts er ekki nema 26 ára gamall, en
hefir orðið fyrir kristilegum áhrifum frá barnæsku.
Pegar hann var 14 ára snerist hann til Drottins, en
kólnaði aptur að mun og var um tíma „biblíu-kri-
tikus“. En nú eru allar slikar efasemdir horfnar
úr huga hans.
Hann fór á unga aidri að vinna fyrir sjer í
kolanámunum í Broadoak, varð seinna járnsmiður,
en fór fyrir rúmu ári að lesa guðfræði og undirbúa
sig undir prjedikara starf. Hann er hár og grann-
ur, gáfulegur á svip og óvenjulega skarpeygður og
bjarteygður, þýðlegt bvos leikur opt um varir hans,
og að allra dómi er hann mjög látlaus, jafnvel
stundum óframfærinn, og alls ekki sá ræðuskörung-
ur nje ákafamaður, sem líklegur sje til að gagntaka
fjölda manna. Ræður hans eru likari samtali en
prjedikun, enda ætiast hann opt tii að áheyrendurn-
ir svari. En framúrskarandi bænheitur er hann.