Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 17

17
ir hann? Heitir hann Rakki? — Nei, það er skrít-
ið nafn“.
Svona Ijet hún dæluna ganga. Jóhann var
hálf vandræðalegur á svipinn.
„Svona nú, Rósa litla, — þú heitir það víst, —
nú skaltu fara að sofa, þú átt að vera hjá henni
Hildi, hún verður góð við þig. — Svona nú, góða
nótt!“ Hann ætlaði að rjetta henni höndina. Hún
ieit á hann spyrjandi augnaráði. „Við eigum eptir
íið biðja kvöldbænina“. Svo fjell hún á knje hjá
legubekknum: „Góði Jesús, vertu hjá okkur og
geymdu okkur í nótt og æfinlega, láttu mig vera
Þitt barn, svo jeg fái að sjá hana mömmu“. Hjer
Þagnaði hún og tárin runnu ofan kinnarnar. Jó-
hann stóð í sömu sporum og horfði á barnið. Hvað
hreyfði sjer í brjósti hans?
„Góða nótt, elsku frændi", sagði hún, „nú fer
jeg að sofa“.
Tárin voru þornuð, en Jóhann gat ekki gleymt
Þeim. Gat hann beðið svona? Hafði hann nokk-
urn tíma beðið? Því baö hann aldrei? Því var
hjarta hans kalt og tómt?
Rósa litla háttaði i rúm sitt. Hún var i her-
herginu hennar Hildar gömlu. Gamla konan hjálp-
aði henni að hátta.
„Hildur", sagði Rósa alvarleg á svip, „þykir
h'ænda ekki vænt um börn?“
„Jeg veit ekki, barn“.
„Er hann ekki góður maður, Hildur?“
2