Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 19

19
fósturbam, -— systurdóttur sína. Sumir hristu höf-
uðin þegjandi, aðrir sögðu: „Alveg er jeg ráðalaus;
hvernig ætlar hann að ala upp barn? Það held
jeg verði æfi fyrir blessuðu barninu!“
Rósa var búin að vera mánuð hjá móðurbróð-
ur sinum. Hún fjekk að koma inn í herbergi hans
á kvöidin þegar hann kom úr búðinni.
Það var þögult og einmanaiegt í húsinu, og
gagn óiíkt því, sem Rósa litla hafði vanizt, en þó
var hún ætíð glöð í bragði.
Börnin í nágrenninu hændust fljótt að henni,
°g Rakki var orðinn bezti kunningi hennar og elti
hana út og inn.
„Hún er eins og sólargeisli-', sagði fólkið, „sú
et' óiik frænda sínum, hann er líkastur þrumuskýi".
Pátæku börnin komust fyrst að þvi, að Rósa
var örlát og hjartagóð. Optast hafði hún eitthvað
uieðferðis tii að gleðja þau með. Hildur gamla gaf
henni opt sykurmola og brauð, og hún gaf það jafn-
harðan einhverju fátæku barni.
Þær voru mestu mátar hún Anna litla Sveins-
dóttir og Rósa.
Það var fremur fátæklegt heima hjá Önnu.
^örnin voru mörg og móðir þeirva heilsulítil; hún
'á opt i rúminu og þá varð Anna að hugsa um það,
er Sjöra þurfti, Rósa hjálpaði henni þegar hún gat.
Binn morgun sneinma, áður en Jóhann var
^ekínn til starfa í búðinni, mætti hann Rósu litlu
2*